کسی که داوطلبانه روزه است و روزه سنت دارد شرعا هر وقت خواست میتواند افطار کند
۱- از ام هانی روایت استکه: روز فتح مکه پیامبرصبه منزل من آمد و یک نوشیدنی برای او آوردن که از آن نوشید، سپس آن را به من داد و من گفتم: روزه هستم. فرمود: «إن المتطوع أمیر على نفسه، فإن شئت فصومی، وإن شئت فأفطری».
«کسی که داوطلبانه و بطور آزاد، روزه است برنفس خویشتن امیر و مختار است. تو نیز اگر خواستی روزهات را ادامه بده و اگر خواستی روزهات را افطارکن». بروایت احمد و دارقطنی و بیهقی. حاکم نیز آن را روایت کرده و گفته: اسناد آن «صحیح« است. او متن حدیث را چنین روایت کرده است: «الصائم المتطوع أمیر نفسه إن شاء صام، وإن شاء أفطر».
۲- از ابوجحیفه روایت است که: پیامبرصبین سلمان و ابوالدردا عقد اخوت بسته بود. سلمان بدیدن ابوالدردا رفت (ابوالدرداء خانه نبود). سلمان دید که ام الدرداء لباس و جامه کار پوشیده است. به وی گفت: چرا چنین جامهای پوشیدهای؟ او جواب داد: برادرت ابوالدرداء نیازی به دنیا ندارد، روز، روزه است و شب عبادت میکند و کاری نمیکند (پس من مجبورم کارکنم) سپس ابوالدرداء بخانه برگشت و غذائی و طعامی برای سلمان آماده کرد و گفت: ای سلمان شما بخور و من روزه هستم. سلمان گفت: من نیز نمیخورم تا شما هم نخوری. آنگاه ابوالدرداء نیز خورد. چون شب فرا رسید ابوالدرداء رفت که بعبادت شب بپردازد. سلمان گفت: بخواب. او نیز خوابید. چون آخر شب فرا رسید، سلمان گفت: ای ابوالدرداء برخیز هردو برخاستند و بنماز ایستادند. سپس سلمان به وی گفت: بیگمان پروردگار تو بر تو حقی دارد، و نفس تو بر تو حقی دارد و خانواده و اهل تو نیز بر تو حقی دارند. پس حق هرصاحب حقی را به وی بده. فردایش ابوالدرداء پیش پیامبرصرفت و ماجرای دیشب خویش را برای وی ذکر کرد. پیامبرصفرمود: «سلمان راست گفته است«. بروایت بخاری و ترمذی.
۳- از ابوسعید خدری روایت است که: من برای پیامبرصغذائی را آماده کرده بودم که او و یارانش تشریف آوردند. چون غذا حاضر گشت و نهاده شد، یکی از آنان گفت: من روزه هستم. پیامبرصگفت: «دعاكم أخوكم وتكلف لكم»«برادرتان شما را به مهمانی خوانده و برایتان زحمتکشیده است». سپس خطاب به وی گفت: «أفطر، وصم یوما مكانه، إن شئت»«افطار کن و اگر خواستی روزی دیگر بجای آن روزه باش».
بیهقی با اسناد «حسن« آن را روایت کرده است، همانگونه که حافظ گفته است. بیشتر اهل علم میگویند کسی که داوطلبانه روزه میگیرد جایز است که افطار کند و بجای آن روزی دیگر را روزه باشد و آن را قضا کند و بدین حدیثهای صحیح و صریح استدلال کردهاند.