۴- راه رفتن اندک بوقت نیاز
از عایشه روایت است که: «پیامبرصدر منزل نماز می‌خواند و در بـه روی او بسته بود، من به منزل برگشتـم و در خانه را زدم، ایشان راه رفت و در را به رویـم گشود و به نمازگاه خویش عقب‌گرد نمود و در خانه در جهت قبله بود». به روایت احمـد و ابوداو‌د و نسائی و ترمذی که آن را «حسن» دانسته است. از سخـن حضرت عایشه بر میآید که نباید نمازگزار رویش را از قبله بگرداند. لذا او گفت در خانه در جهت قبله بود. و در تایید این مطلب باز هم از حضرت عایشه روایت شـده است که: «پیامبرصدر منزل نماز می‌خواند هر گاه کسی در را می‌زد، اگر در خانه در جهت قبله یا طرف راست یا طرف چپ او و اقع می‌شد، در را به روی او می‌گشود و به قبله پشت نمی‌کرد». به روایت دارقطنی.
از ارزق بن قیس روایت است که: «ابو برزه الاسلمی در «اهواز» برکنار رودخانه نماز می‌خواند و لگام اسبش را در دست خود نگه داشته و نماز می‌خواند، اسبش عقب می‌رفت و او نیز همراه آن عقب می‌رفت. یکی از خوارج گفت: خداوندا این شیخ را رسوا ساز، چگونه نماز می‌خواند؟ چون نمازش را بپایان برد، بدان مرد گفت: سخن تو را شنیدم، من شش یا هفت یا هشت (سال، بار) همراه پیامبرصدر جنگ شرکت داشته‌ام، کارها و آسان‌گیری او را دیده‌ام، عقب رفتن همراه اسب برایم آسان‌تر بود از اینکه آن را رها سازم تا بدان جای گریزد که الفت گرفته است و کار بر من دشوار گردد». ابوبرزه چون در سفر بود نماز بر را دو رکعت خواند. به روایت احمد و بخاری و بیهقی.
و اما درباره راه رفتن بسیار، حافظ ابن حجر در «الفتح» گفته است: باجماع فقهاء راه رفتن بسیار نماز را باطل می‌کند و حدیث ابوبرزه اسلمی برراه رفتن اندک حمل می‌شود.