فقه السنه

٩- ‌المنی

بعضی از دانشمندان فقه‌، به ناپاکی و پلیدی منی رای داده‌اند، و لی چنان به نظر می‌رسد،‌ که پاک باشد، لیکن مستحب است‌ که اگر تر باشد آن را بشویند و اگر خشک شده باشد، بر آن دست بمالند و پاکش‌ کنند. حضرت عایشهلگفته است: «كنت أفرك المنی من ثوب رسول اللهصإذا كان یابسا وأغسله إذا كان رطبا»«هرگاه منی روی لباس پیامبر خشک می‌شد آن را با دست می‌مالیدم و پاکش می‌کردم و هرگاه تر و نمناک می‌بود، آن را می‌شستم». دارقطنی و ابوعوانه و بزار آن را روایت کرده‌اند. از ابن عباسبروایت شده است‌ که‌: «از پیامبرصسوال شد درباره‌ی منی که به لباس اصابت‌ کند، فرمود: «إنما هو بمنزلة المخاط والبصاق، وإنما یكفیك أن تمسحه بخرقة أو بإذخرة»[‌منی درست مانند آب بینی و آب دهان است‌، کافی است‌، که آن را با کهنه یا علفی پاک نمود]‌‌. دارقطنی و بیهقی و طحاوی این حدیث را روایت‌ کرده‌اند، در «رفع» و «وقف» آن اختلاف است‌.