حرابت و محاربت با خدا چیست؟
حرابت که قطع الطریق و راهزنی نیز نامیده می‌شود عبارت است از خروج و طغیان و یاغی‌گری طایفه‌ای و گروهی مسلح، در سرزمین اسلامی، بمنظور ایجاد هرج و مر‌ج و خون ریزی و ربودن اموال و هتک ناموس و آبروی مردم و اتلاف محصولات و کشتن حیوانات و تلف‌کردن آن‌ها و هدفشان از این‌کارها مقابله با دین و اخلاق و نظام و قانون باشد.
فرق می‌کند این گروه مسلح از مسلمانان باشند یا ازکافران، تحت حمایت مسلمانان - ذمیین - یا از افراد هم پیمان با مسلمانان یاکافران حربی باشند، در ماهیت قضیه تغییری نمی‌دهد مادام که این یاغی‌گری در قلمرو اسلام باشد، و مادام که عدوان و تجاوز این‌گروه بر هرکس و اقع شود، که خون او در حمایت است و پیش از محاربه در مصونیت بوده است، خواه از مسلمانان باشد یا ازکافران تحت حمایت مسلمانان، همانگونه که اگر جماعتی خروج‌کنند و طغیان نمایند، عنوان محاربت با خدا شاملشان می‌شود، اگر فردی نیز این راه را پیش‌گیرد این عنوان شاملش می‌شود، پس هرگاه فردی از افراد دارای قدرت و تسلط و نیروئی باشد و بجان و مال و ناموس جماعتی تجاوز نماید او نیز محارب با خدا و راهزن است و هچنین اگر جماعت‌های مختلف نیز چنین‌کنند و کارهائی را پیشه کنند که نظم عمومی و جان و مال و ناموس مردم را بخطر اندازند، در مفهوم «حرابته داخل هستند مانند باند و دسته‌های کشتار و ترور و باندهای دزدیدن اطفال و کودکان و باندهای سرقت و دزدی از بانکها و خانههای مردم و باندهای دزدیدن زنان و دختران برای تجاوز بدانها و فسق و فجور و باندهای ترور حاکم و اولیای امور، بمنظور ایجاد فتنه و آشوب و ناامنی و باندهای نابودکردن مزارع و کشتن حیوانات و دام‌ها عنوان محارب بر همه آن‌ها اطلاق می‌شود. کلمه «حرابه» از حرب بمعنی جنگ‌گرفته شده است، چون شخص یا اشخاص و جماعاتی که بر علیه نظام موجود جامعه و نظم عمومی و آسایش همگانی، قیام می‌کنند از یک طرف با توده مردم می‌جنگند و ازطرف دیگر با تعالیم و قوانین اسلامی که برای امنیت و آسایش عمومی و حفظ حقوق مردم است، می‌جنگند. پس این طغیان و خروج از قوانین، محاربه است همانگونه که این قیام برعلیه مردم و دین مردم، حرابت و جنگ با خدا نامیده می‌شود، قطع طریق و راهزنی نیز نامیده می‌شود. زیرا این عمل سبب می‌شودکه راه‌ها بسته شود و مردم رفت و آمد نکنند از ترس اینکه جانشان یا مال‌شان یا ناموسشان بخطر افتد یا از ترس اینکه با چیزی روبرو شوندکه قدرت مقابله با آن را ندارند بعضی از فقیهان آن را «سرقت‌کبری = دزدی بزرگ» نامیده‌اند .