۸- نیایش بعد از اتمام اذان
دعا و نیایش در فاصله بین اذان و اقامه به قبول و پذیرش نزدیک است، لذا مستحب است که در آنوقت انسان فراوان دعا و نیایش کند. از انس روایت شـده است که: پیامبرصفرمود: «لا یرد الدعاء بین الاذان والاقامة»«دعای بین اذان و اقامه رد نمی‌شود = قبول است». ابوداود و نسائی و ترمذی آن را روایت کرده‌اند، و ترمذی آن را «حسن» و «صحیح» دانسته است. و بدان افزوده که: گفتند: چه بگوییم ای پیامبر خداص؟، فرمود: «سلوا الله العفو والعافیة فی الدنیا والاخرة»«از خدا آمرزش و سلامتی دنیا و آخرت را بخواهید». از عبدالله بن عمرو، روایت شده است که مردی گفت: ای رسول خدا، موذنان بر ما برتری دارند، پیامبرصفرمود: «قل كما یقولون فإذا انتهیت فسل تعطه»«تو هم کلمات آنان را تکرار کن، هر و قت به پایان رسیدی، هرچه خواهی از خدا بخواه به تو داده می‌شود». احمد و ابوداود آن را روایت کرده‌اند.
از سهل بن سعید روایت شده است که پیامبرصفرمود: «اثنتان لا تردان - أو قال ما تردان - الدعاء عند النداء، وعند البأس، حین یلحم بعضهم بعضا»«دو چیز رد نمی‌شود (قبول میگردد): دعای بهنگام شنیدن اذان و دعای بهنگام جنگ که نبرد در می‌گیرد». ابوداود آن را با «اسناد صحیح» روایت کرده است.
از ام سلمه روایت شده است که گفت: پیامبرصبه من یاد داد که بوقت اذان مغرب بگـویم: «اللهم إن هذا إقبال لیلك، وإدبار نهارك،وأصوات دعاتك فاغفر لی». «خداوندا این شب تو است که میآید و روز تو است که می‌رود و صدای داعیان تو است که می‌شنوم، خدایا مرا ببخش».