فقه السنه

رکن وصیت

رکن وصیت ایجاب است از طرف و صیت‌کننده پس هر لفظی که از شخص وصیت ‌کنند‌ه صادر شود و بر تملیک مال او بعد از مرگ او بغیر خودش بدون عوض دلالت‌کند، ایجاب است‌، مثل اینکه بگوید: وصیت می‌کنم که فلان چیز بعد از مرگ من از آن فلانی باشد یا فلان چیز را بعد ازمرگ بفلانی هبه‌ کردم یا آن را بعد از مرگم بملک او درآوردم‌. همانگونه‌ که وصیت یا عبارت منعقد می‌گردد، با اشاره و اضح و روشن و مفهوم نیز منعقد می‌شود بشرطی که و صیت‌کننده از نطق عاجز باشد و با نوشتن نیز وصیت منعقد می‌گردد.

هرگاه چیزی که برای آن وصیت صورت می‌گیرد غیرمعین باشد، مانند اینکه وصیت برای مساجد یا پناهگاه‌ها با مدارس یا بیمارستان‌ها باشد درآن حال نیازی بقبول از طرف دیگری ندارد بلکه همان ایجاب تنها کافی است‌، چون در این حال وصیت جنبه صدقه بخود می‌گیرد اما اگر وصیت برای شخص معینی باشد، آن شخص معین که برای او وصیت شده‌، باید پس ازمرگ موصی آن را قبول‌کند یا و لی اوآن را برایش قبول‌کند اگرآن شخص بالغ و رشید نباشد. پس اگرآن را بعد از مرگ و صیت‌کننده قبول‌کرده و صیت‌کامل است و اگرآن را ردکند، وصیت باطل می‌شود، و چیزی که دروصیت آمده است درملکیت و صیت‌کننده باقی می‌ماند و ملک و رثه می‌شود، وصیت جزو عقود جائزه است‌، که و صیت‌کننده می‌تواند آن را تغییر دهد یا از آن پشیمان‌گردد یا از هر قسمت از آنکه بخواهد پشیمان شود، پشیمان شدن و بازگشت باید با صراحت‌گفتار صورت‌گیرد مانند اینکه بگویند از وصیت خود پشیمان شدم و برگشتم و یا با فعلی که بر آن دلالت‌کند مثل تصرفش در چیزی که بدان وصیت شده است بگونه‌ای که آن را از ملکیت موصی له خارج کند مانند فروش آن.