تمام آلودگی‌ها و خبائث حرام میباشند
و در کنار این تفصیل که داده شد قرآن کریم یک قاعده عمومی برای همگی حرام‌ها ذکر کرده است که می‌گوید: ﴿وَیُحِلُّ لَهُمُ ٱلطَّیِّبَٰتِ وَیُحَرِّمُ عَلَیۡهِمُ ٱلۡخَبَٰٓئِثَ﴾[الأعراف: ۱۵۷]. «خداوند تمام چیزهائی که پاک هستند حلال کرده و همه چیزهائی که آلوده و نجس هستند حرام‌کرده است».
طیبات یعنی چیزهائی که نفس انسان آن را می‌پذیرد و از آن لذت می‌برد و نصی بر تحریم آن و ارد نشده است، پس هر چیزی که نفس از آن دوری می‌کند و آن را ناپاک بداند، حرام است.
شافعی و حنابله می‌گویند طیبات بچیزهائی گفته می‌شود که طبع عرب‌ها آن را طیب و پاک و لذت بخش بداند، نه غیر عرب‌ها و معیار ذوق عرب‌ها است. و مقصود از عرب‌ها ساکنان شهرها و روستاها و آبادی‌ها است نه اعراب بیابان نشین جلف و (نیمه و حشی). و درکتاب «الدراری المضیئه» آمده است مقصود همه مردم است نه تنها عرب‌ها که می‌گوید: گوشت هر حیوانی را که مردم از آن نفرت داشته باشند و آن را خبیث و آلوده بدانند، نه بخاطر علت و بیماری و نه بخاطر عادت و اعتیاد بلکه صرفاً طبعشان از آن دوری کند و خبیث بداند، حرام میباشد. اگر بعضی ازمردم آن را خبیث بدانند و بعضی دیگر، نه، آنچه که مورد اعتبار است اکثریت مردم است مانند حشرات و قسمتی زیادی از حیوانات که مردم از خوردن گوشت آن‌ها خودداری می‌کنند و دلیل خاصی بر حرام بودن گوشت آن‌ها نیست و غالباً بدین جهت مردم خوردن گوشت آن‌ها را ترک کرده‌اند، که آن‌ها را خبیث و نجس می‌دانند پس می‌توان گفت که در این آیه مندرج میباشند ﴿وَیُحَرِّمُ عَلَیۡهِمُ ٱلۡخَبَٰٓئِثَ﴾«خداوند خبیث‌ها و نجس‌ها و آلوگی‌ها را بر مردم حرام کرده است».پس هر چیزی که مورد نفرت طبع سلیم باشد و ذوق سلیم آن را نجس بداند، داخل در «خبائث» است مانند: آب دهان و خلط سینه و آب بینی و عرق و نطفه انسان و مدفوع حیوانات و جانداران و شپش و کک و امثال آن‌ها.