۱۴- چگونگی نشستن بین دو سجده (سجدتین)
سنت آنست که در بین دو سجده بصورت «مفترش» نشست یعنی، پای چپ را گسترانید و روی آن نشست و پای راست را طوری نصب کرد که سر انگشتان آن رو به قبله باشد. از حضرت عایشه روایت است که: «پیامبرصپای چپ را می‌گسترانید (فرش می‌کرد) و پای راست را نصب می‌نمود». بروایت بخاری و مسلم. از ابن عمر نقل است: «از جمله سنن نماز نصب کردن و قرار دادن پای راست بگونه‌ای است که انگشتان آن رو به قبله باشد و نشستن بر پای چپ». بروایت نسائی. نافع گفته است: «ابن عمر در نماز همه چیز را رو به قبله می‌نهاد حتی کفشهایش را»، بروایت اثرم. و در حدیث ابوحمید در بیان کیفیت نماز پیامبرصآمده است که: «سپس پای چپ را تا کرد و بر آن نشست، سپس به حال اعتدال ماند تا هر استخوانی بجای خود برگشت (طمانینه را در جلوس مراعات کرد)، سپس خم شد و به سجده رفت». بروایت احمد و ابوداود و ترمذی او آن را صحیح دانست.
و در جلوس بین سجدتین مستحب بودن «اقعاء» نیز روایت شده است بدینگونه که هردو پا را بگستراند و روی پاشنه‌های آن بنشیند. ابوعبیده آن را سخن اهل حدیث دانسته است. از ابوالز‌بیر نقل شده که از طاووس شنیده که می‌گفت: ما به ابن عباس گفتیم: چه می‌گوئی در باره «اقعاء» نشستن بر قدم‌های پا؟ گفت: آن سنت است. گفتیم: ما آن را ستمی بر پاها می‌دانیم. گفت: «آن سنت پیامبرصمی‌باشد». بروایت مسلم. و از ابن عمر نقل شده است که: او چون از سجده اول سر برمی‌داشت، بر سر انگشتان پا می‌نشست، و می‌گفت: «سنت است».
از طاووس نقل شده است که: من «عبادله - عبدالله بن عباس، عبدالله بن عمر، عبدالله بن الزبیر - را دیده‌ام که بصورت «اقعاء» می‌نشستند. هردو حدیث بروایت بیهقی است. و حافظ اسناد آن را صحیح دانسته است.
اما «اقعاء» بدینگونه که سرین را برزمین نهاد و ران‌ها را بالا نگه داشت (چمباتمه زدن) باتفاق علماء مکروه است. از ابوهریره نقل شده است که: پیامبرصمرا از سه چیز نهی کرد: از نوک زدن چون خروس (سر به زمین نهادن و فورا برداشتن در سجده) و چبماتمه زدن چون سگ (در نشستن بین سجدتین) و این طرف و آن طرف نگریستن چون روباه». بروایت احمد و بیهقی و طبرانی و ابویعلی. و سند آن حسن است. و مستحب است که در جلوس بین سجدتین دست راست را بر ران راست و دست چپ را برران چپ نهاد. بگونه‌ای که انگشتان دست‌ها تا سر زانو کشیده و رو به قبله و اندکی از هم باز باشند.