مستحب است که مسافر از خانواده و خویشا‌وندانش خداحا‌فظی کند و از آنان طلب دعای خیرکند و برایشان دعای خیر نما‌ید.
۱- بروایت ابن السنی و امام احمد از ابوهریره آمده است که پیامبرصگفت: هرکس خواست به سفر برود به خانواده و کسانی که ازخود بجای می‌گذارد بگوید: شما را به خداوند می‌سپارم که و دیعه‌ها را ضایع نمی‌گرداند.
۲- بروایت امام احمد ازعمرآمده است که پیامبرصگفت: بیگمان هر چیزی که به عنوان و دیعه به خداوند سپرده شود، آن را حفظ می‌کند.
۳- بروایت از ابوهریره آمده است که پیامبرصگفت: هرگاه یکی از شما قصد سفرکرد از برادرانش خداحافظی‌کند، زیرا خداوند بیگمان در دعای آنان خیر قرار داده است.
۴- سنت آنست که خانواده و دوستان و یاران و تودیع کنندگان با این دعای ماثور، برای مسافر دعا کنند، سالم گفت: ابن عمر به هرکس که اراده سفر می‌کرد می‌گفت: به من نزدیک شو، تا ترا تودیع کنم همانگونه که پیامبرصبا ما تودیع می‌کرد که می‌گفت: «استودع الله دینك، وأمانتك وخواتیم عملك»«حفظ دین ترا در سفر به خدای می‌سپارم و امانت خانواده و مالت را نیز به خداوند می‌سپارم و همچنان فرجام اعمالت را نیز بخداوند می‌سپارم که دچار مشقت و اهمال نشوی». و در روایت دیگری آمده است که هرگاه پیامبرصکسی را تودیع می‌کرد، دستش را می‌گرفت و تا اودست پیامبرصرا رها نمی‌کرد، پیامبرصدست اورا رها نمی‌کرد، و بعد از آن همان دعای فوق را می‌خواند. ترمذی آن را «حسن صحیح» دانسته است .
۵- بروایت از انس آمده است که مردی به حضور پیامبرصآمد و گفت: ای رسول خدا، قصد سفردارم، مرا توشه‌ای ارزانی دار، پیامبرصگفت: خداوند توشه تقوی را به تو ارزانی دارد، گفت: بیشتر می‌خواهم. گفت: خداوند گناهت را بیامرزد،گفت: بیشتر می‌خواهم،گفت: خداوند خیر و نیکی را برای تو آسان‌کند هر جاکه باشی!!. ترمذی آن را «حسن» دانسته است.
و بروایت از ابوهریره، مردی‌گفت: ای رسول خدا، قصد سفر دارم، مرا توصیه کن، پیامبرصگفت: بر تو بادیه تقوای خدا، پیشه‌کنی و به هرمحل بلندی رسیدی الله اکبر بگوی، و چون آن مرد برگشت که برود، پیامبرصگفت: خداوندا مسافت‌های دور را بر وی نزدیک‌گردان و سفر را بروی آسان‌کن. ترمذی آن را «حسن» دانسته است.