۶- جایز است که بر نمازگزار سلام کرد و او را مخاطب قرار داد و برای او نیز جایز است به اشاره به سلام و خطاب پاسخ دهد
از جابر بن عبدالله روایت است که: و قتی که پیامبرصبسوی بنی المصطلق می‌رفت، مرا روانه کرد، چون برگشتم، به پیش او رفتـم، او بر پشت شترش مشغول نماز خواندن بود، من با ایشان سخن گفتـم. او با اشاره دست به من جواب داد، سپس باز با او سخن گفتم، باز هم با اشاره دست گفت چنین کنید، و من می‌شنیدم که او نماز می‌خواند و با سرش اشاره می‌کرد. چون نمازش را بپایان برد، فرمود: «ما فعلت فی الذی أرسلتك فإنه لم یمنعنی من أن أرد علیك إلا أنی كنت أصلی؟»«چه کار کردی درباره چیزی که ترا برایش فرستاده بودم؟ چون داشتم نماز می‌خواندم، بـه شما پاسخ ندادم». احمد و مسلم آن را روایت کرده‌اند.
عبدالله بن عمر از صهیب روایت کرده که گفته است: «من از کنار پیامبرصگذشتم، او مشغول نماز خواندن بود، من بر وی سلام دادم و ایشان با اشاره انگشت به من پاسخ داد» به روایت احمد و ترمذی که آن را صحیح دانسته است. باز هم از عبدالله روایت است که: «از بلال پرسیدم، و قتی کـه در نـماز بر پیامبرصسلام می‌کردند، چگونه پاسخ می‌داد؟ گفت: با اشاره دست». احمد و اصحاب سنن آن را روایت کرده و ترمذی آن را صحیح دانسته است. و از انس روایت است که: «پیامبرصدر نماز اشاره می‌کرد». احمد و ابوداود و ابن خزیمه با اسناد صحیح آن را روایت کرده‌اند. اشاره کردن با انگشت یا تمام دست و یا ایماء و اشاره بـا سـر اشکال ندارد و همه آن‌ها از پیامبرصروایت شده است.