۲۳- آیا امام در خلال نماز می‌تواند کسی را بجای خود گمـارد؟
چنانچه در خلال نماز، برای امام عذری پیش آید، مانند اینکه بیادش آید که او و ضو ندارد، یا اینکه و ضویش باطل گردد، می‌تواند یکی را، بجای خویش بگمارد، تا نماز را برای مامومین تکمیل کند.
از عمرو بن میمون روایت است که گفته است: «روزی که حضرت عمر بـن خطاب ضربت خورد، در صف نماز بین من و او فقط عبدالله بن عباس فاصله بود، همین که تکبیر گفت، شنیدم که می‌گفت: سگ مرا خورد یا سگ مـرا کشت. این حرف را و قتی گفت که ضربت خورد. حضرت عمر، عبدالرحمن بن عوف را بجلو کشید و بجای خویش قرار داد، که او هم نماز را با مردم خواند و آن را کوتاه کرد». به روایت بخاری. از ابو رزین روایت است که گفته است: «روزی حضرت علی برای مردم نماز می‌خواند که در هنگام آن خون دماغ شد، لذا دست مردی را گرفت و او را جلو انداخت سپس خود برگشت و از نماز خارج شد». به روایت سعید بن منصور احمد گفته است: حضرت عمر و حضرت علی کسـی را بجای خود گماردند، بنابراین امام می‌تواند کسی را بجای خود بگمارد. و معاویه و قتی که ضربت خورد، مردم خود بصورت انفرادی نماز خود را بپایان رساندند، پس مردم می‌توانند بدون اینکه امام کسی را بجای خود بگمارد نماز خود را انفرادی بپایان برسانند.