فقه السنه

دعای خیر برای زکات دهنده

مستحب است و قتی که زکات را از زکات دهنده تحویل می‌گیرند برایش دعای خیر کنند. چون خداوند می‌فرماید: ﴿خُذۡ مِنۡ أَمۡوَٰلِهِمۡ صَدَقَةٗ تُطَهِّرُهُمۡ وَتُزَكِّیهِم بِهَا وَصَلِّ عَلَیۡهِمۡۖ إِنَّ صَلَوٰتَكَ سَكَنٞ لَّهُمۡۗ وَٱللَّهُ﴾[التوبة: ۱۰۳]. «زکات اموال آنان را بگیر که بدین‌وسیله روح‌شان را از آلودگی بخل و طمع پاک سازی و روح‌شان را پرورش و تزکیه‌کنی‌، و برای‌شان دعای خیر کن چون بی‌گمان دعای خیر تو برای‌شان آرامش روحی بدنبال دارد».

از عبدالله پسر ابی اوفـی روایت است‌که: هرگاه زکـاتی را برای پیامبرصمی‌آوردند، می‌گفت: «اللهم صل علیهم»«خداوندا بدانان رحم کن» و پدرم امـوال زکات را پیش ایشان برد، ایشان فرمودند: «اللهم صل على آل أبی أوفى»، احمد و دیگران آن را روایت کرده‌اند.

نسائی از و ائل بن حجر روایت‌کرده است‌که: مردی یک شتر خوبی را از بابت زکات پیش پیامبرصآورد، پیامبرصفرمود: «اللهم بارك فیه وفی إبله»«خداوندا به وی و شترانش برکت عطاکن‌». امام شافعی‌گفته است‌که: هرگاه امام زکات را از زکات دهنده. تحویل گرفت سنت است که بگوید: «آجرك الله فیما أعطیت، وبارك لك فیما أبقیت»«خداوند پاداش آنچه که داده‌ای به تو عطاکند و آنچه را که برای خویش نگاه داشته‌ای‌، خداوند افزایش دهد».