شهادت و گواهی کور
به نزد مالک و احمد درباره چیزهائی که راه دانستن آن‌ها شنیدن است گواهی شخص کور قبول است. اگر صدا را بشناسد پس شهادت او درباره نکاح و طلاق و بیع و معامله و اجاره و نسب و و قف و ملک مطلق و اقرار و امثال آن قبول است، خواه در حال‌کوری این شهادت را تحمل کرده یا در حال تحمل شهادت چشمش سالم بوده، سپس کور شده باشد.
ابن القاسم گفت بمالک گفتم: گاهی پیش میآید که همسایه از پشت دیوار صدای همسایه‌اش را می‌شنود و او را نمی‌بیند و می‌شنود که او زنش را طلاق می‌دهد، لذا بر علیه او گواهی می‌دهد و صدایش را می‌شناسد. مالک گفت:
شهادت او جایز است. علمای شافعیه گفته‌اند شهادت کور قبول نیست مگر در پنج مورد: نسب و موت و ملک مطلق و ترجمه و بر چیزی که مضبوط باشد و چیزی که پیش از کوری دیده است. ابوحنیفه گفته است اصلا شهادت کور پذیرفته نمی‌شود.