طفره رفتن کسی که می‌تواند بدهیش را بپردازد و بتاخیر انداختن دیون
کسی که قادر بپرداخت دیون و بدهیهای خود باشد، و لی بدهی‌ها و دیونی که و عده بازپرداختش رسیده است، به تاخیر اندازد، برابر فرمایش حضرت رسول اللهصظالم و ستمکار است «مطل الغنی ظلم»«کسی که امکان بازپرداخت دین و بدهی خود دارد و آن را بتاخیر می‌اندازد و طفره می‌رود، ظلم است».
علما بدین حدیث استدلال کرده‌اند که به تاخیر انداختن و طفره رفتن از بازپرداخت و ام و بدهی، با وجود گشایش حال و داشتن ثروت، گناه‌کبیره است و بر حاکم و اجب است که او را امر بباز پرداخت‌کند، اگر امتناع‌کرد او را حبس و زندانی کند، بشرط اینکه طلبکار خواهان آن باشد، چون پیامبرصگفت: «لی الواجد یحل عرضه وعقوبته»«طفره رفتن و خودداری از پرداخت و ام از جانب‌کسی که دارد و امکان بازپرداخت برایش میسر است موجب حلال شدن بدگوئی ازآبروی او و شکایت از وی و زندانی‌کردنش میباشد یعنی شکایت از او و زندانی‌کردنش حلال است». ابن المنذر گفت: بیشتر علمای امصار که سراغ دارم و قضاتی که می‌شناسم رای‌شان بر اینست که زندان‌کردن بخاطر امتناع از پرداخت و ام جایز است. و عمر بن عبدالعزیز مال بدهکار را میان طلبکاران تقسیم کرد و خود بدهکار را زندانی نمی‌نمود و لیث چنین‌گفته است که اگر بدهکار بر عدم پرداخت بدهی‌ها نیز اصرار داشت و مالش را نفروخت، حاکم و قاضی آن را می‌فروشند و بدهی صاحب مال را می‌دهد و از او دفع ضرر می‌کند.