فقه السنه

روزه ما‌ه رمضا‌ن و حکم آن

روزه ماه رمضان بدلیل قرآن و سنت نبوی و اجماع و اجب می‌باشد: دلیل و جوب آن از قرآن کریم: ﴿یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ كُتِبَ عَلَیۡكُمُ ٱلصِّیَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى ٱلَّذِینَ مِن قَبۡلِكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تَتَّقُونَ١٨٣﴾[البقرة: ۱۸۳]. «‌ای کسانی که ایمان آورده‌اید و ای اهل ایمان‌، روزه ماه رمضان بر شما فرض و و اجب شده است‌، همانگونه که بر امّتان پیش از شما نیز فرض‌گردیده است‌، شاید که موجب تقوا و پرهیزگاری و اطاعت شما از امر پروردگارتان گردد».و ﴿شَهۡرُ رَمَضَانَ ٱلَّذِیٓ أُنزِلَ فِیهِ ٱلۡقُرۡءَانُ هُدٗى لِّلنَّاسِ وَبَیِّنَٰتٖ مِّنَ ٱلۡهُدَىٰ وَٱلۡفُرۡقَانِۚ فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ ٱلشَّهۡرَ فَلۡیَصُمۡهُۖ﴾[البقرة: ۱۸۵]. «ماه رمضان آنچنان ماهی است، که نزول قرآن در آن آغاز گردیده است‌، قرآنی که هدایت و راهنما برای مردم و بیان کننده راه هدایت و جداکننده حق و باطل‌، از همدیگر می‌باشد. پس هرکس از شما در ماه رمضان در شهر خویش بوده و بیمار نباشد روزه ماه رمضان را بگیرد».