و ذکر خاصی نیست که شارع ما را بدان ملزم ساخته باشد
اذکار و دعاهائی که مردم برای هر یک از طواف‌های هفتگانه، ذکر نموده‌اند سند معتبری ندارد و چیز خاصی در این باره از پیامبرصنرسیده است. طواف کننده، بدلخواه خود برای خود و قوم و دوستانش خیر دنیا و آخرت را از خداوند مسئلت می‌نماید. اینک بعضی از دعاهای و ارده:
۱- وقتی که روبروی حجرالاسود ایستاد می‌گوید: «اللهم إیمانا بك، وتصدیقا بكتابك، ووفاء بعهدك، واتباعا لسنة نبیك، بسم الله والله أكبر».
۲- چون طواف را شروع کرد گوید: «سبحان الله، والحمد لله، ولا إله إلا الله، والله أكبر، ولا حول ولا قوة إلا بالله»بروایت ابن ماجه.
۳- چون به برابر رکن یمانی رسید می‌گوید: «ربنا آتنا فی الدنیا حسنة وفی الاخرة حسنة وقنا عذاب النار»بروایت ابوداود و شافعی از پیامبرص.
۴- شافعی گوید مستحب می‌دانم که هر و قت به برابر حجرالاسود رسید تکبیر گوید، و در موقع هروله گوید: «اللهم اجعله حجا مبرورا، وذنبا مغفورا، وسعیا مشكورا»«خداوندا حجم را مقبول و گناهانم را آمرزیده و سعی من مورد پاداش قرار گیرد». و در هر دوره طواف گوید: «رب اغفر وارحم، واعف عما تعلم وأنت الاعز الاكرم، اللهم آتنا فی الدنیا حسنة، وفی الاخرة حسنة، وقنا عذاب النار»«خداوندا مرا بیامرز و به من رحم کن و از هر گناهی و عصیانی که نسبت به من می‌دانی، از من درگذر، تو عزیز و کریمی. خداوندا در دنیا و آخرت به من نیکی عطا کن و مرا از آتش دوزخ مصون فرما». عبدالله بن عباس بین دو رکن می‌گفت: «اللهم قنعنی بما رزقتنی، وبارك لی فیه، واخلف علی كل غائبة بخیر»«خداوندا مرا به روزی که داده‌ای، قانع گردان و آن را برایم فزونی بخش و از هرچه از دست داده‌ام، عوض نیکوتری به من عطاکن». بروایت سعید بن منصور و حاکم.