دعاهای سفر
برای مسافرمستحب است که هرگاه به قصد سفر از منزل بیرون آمد «بسم الله، توكلت على الله، ولا حول ولا قوز إلا بالله، اللهم إنی أعوذ بك أن أضل أو أضل، أو أزل أو أزل، أو أظلم أو أظلم، أو أجهل أو یجهل علی»«بنام خدا، توکل بر خدا، که هیچ حول و قوتی جز دردست خدا نیست، پروردگارا، من به تو پناه می‌برم از این که گمراه گردانم‌کسی را یاگمراهم‌گردانند، و باکسی را دچار لغزش‌کنم و یا مرا بلغزانند، و یا برکسی ستم‌کنم و یا برمن ستم شود و یاکسی را دچارجهل و نادانی سازم و یا مرا دچار جهل و نادانی سازند». سپس هر دعای ماثور و منقولی را که دلش بخواهد، بخواند و اینک بعضی از این دعاهای ماثور:
۱- بروایت از ابن عباس آمده است که پیامبرصهرگاه می‌خواست به سفری برود، می‌گفت: «پروردگارا، تو همسفر و جانشین در خانواده‌ام هستی، خداوندا، از همسفران بی‌کفایت و مصاحبت آنان، و از رنج بازگشت به تو پناه می‌آورم، خداوندا راه را بر ماکوتاه کن، و سفر را برای ما آسان‌گردان». و هرگاه می‌خواست که برگردد می‌گفت: «آیبون تائبون عابدون، لربنا حامدون»«خداوندا، توبه‌کنان و عبادت‌کنان و ستایش‌گویان برای پروردگار خویش برمی‌گردیم». و چون به نزد خانواده و ارد می‌شد می‌گفت: «خداوندا توبه، توبه، به سوی پروردگار خود برمی‌گردیم، توبه و بازگشتی که بر ما گناهی باقی نگذارد». بروایت امام احمد و طبرانی و بزار با سند رجال صحیح.
۲- بروایت از عبدالله بن سر‌جس، پیامبرصهرگاه به قصد سفر بیرون می‌رفت می‌گفت: «خداوندا از رنج سفر و اندوه بازگشت و فسادبعد از اصلاح و دعای مظلوم بر علیه خود و فرجام بد و سوء منظر در مال و خانواده، به تو پناه می‌آورم». و چون برمی‌گشت، همان دعا را می‌گفت با این تفاوت که سوء منظردرخانواده را بر مال تقدیم می‌داشت. بروایت احمد و مسلم.