بازگوکردن آنچه که بهنگام جماع بین زوجین می‌گذرد حرام است
بازگوکردن جماع و نقل آن برای دیگران مخالف با مردانگی و جوانمردی است و آنچنان سخن بیهوده و پوچی است، که بدان نیازی نیست و فایده‌ای ندارد. و شایسته است که انسان ازگفتن آن پرهیزکند مگر اینکه نیازی به‌گفتن آن باشد. در حدیث صحیح آمده است: «من حسن إسلام المرء تركه مالا یعنیه»«نشانه نیکو مسلمان بودن آنست که از سخن بیهوده و کار بیفایده بپرهیزد». خدا کسانی را که از سخنان پوچ و کار بیهوده پرهیز می‌کنند می‌ستاید: ﴿وَالَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ٣﴾[المؤمنون: ۳]. «و کسانی که از سخنان یاوه و کار بیهوده روی گردانند».اگر نیازی به بازگوکردن آن باشد اشکالی ندارد. گویند زنی پیش پیامبرصشکایت‌کرد که شوهرش از عمل جماع عاجز و ناتوان است. شوهرش درحضور پیامبرصگفت: «او را همچون تکه چرم، پاره می‌کنم». اگر زن یا شوهر به تفصیل کار آمیزش خود را ذکر کند و راز بین خویش را و کردار و گفتار خویش را فاش‌کنند حرام است.
ابوسعید از پیامبرصروایت‌کرده است که گفت: «إن شر الناس عند الله منزلة یوم القیامة: الرجل یفضی إلى المرأة، وتفضی إلیه، ثم ینشر سرها» «بدترین مردم در روزقیامت ازحیث منزلت درنزد خداکسی است که با زن خود آمیزش نموده و زن نیزبا وی آمیزش‌کرده است سپس او راز وی را فاش می‌کند». امام احمد این روایت را نقل‌کرده است.
ابوهویره گوید: پیامبرصنمازگزارد و چون سلام داد، روی به مردم نمود و گفت: سر جای خود بنشینید. آیا در میان شماکسی هست که هرگاه با زن خود همبستر شود و دررا بروی خویش ببندد و پرده آویزان‌کند، سپس چون بیرون آیدگوید: با زن خود چنین و چنان‌کردم؟... همه ساکت شدند و کسی دم نزد. سپس روی بزنان نمود و گفت: و آیا در میان شما نیز چنین کسی هست؟... دختر جوان «کعب» بریک زانونشست و سرکشید تا پیامبرصاورا ببیند و سخن اورا بشنود، و گفت: آری بخدای سوگند، هم مردان و هم زنان از آن، سخن می‌گویند. پیامبرصگفت: آیا می‌دانید کسانی که چنین کنند به چه کسانی می‌مانند؟... براستی چنین زنان و مردانی، به شیطان نر و ماده‌ای می‌مانند که در سر راه همگانی نشسته و با هم همبستر می‌شوند و مردم آنان را نظاره می‌کنند.
احمد و ابوداود این روایت را نقل‌کرده‌اند.