ذکر به هنگام ترس و بی‌خوابی و و حشت
از عمر بن شعیب از پدرش از جدش نقل است که پیامبرصگفت: «إذا فزع أحدكم فی النوم فلیقل: أعوذ بكلمات الله التامات من غضبه وعقابه وشر عباده، ومن همزات الشیاطین، وأن یحضرون، فإنها لن تضره»«هرگاه کسی در خواب ترس بر وی عارض شد، بگوید: اعوذ... پناه می‌برم به کلمات تمام و کمال خدا، از اینکه از خشم و غضب و مکافات او و شر بندگانش و از و سوسه‌های شیاطین و ددان در امان باشم و از اینکه شیاطین به نزد من حاضر شوند، نیز در امان باشم. آن و قت شیاطین به وی زیانی نمی‌رسانند». اوگفت: ابن عمرآن را به فرزندان بالغ و نابالغ خود می‌آموخت،آن را در صحیفه‌ای چک مانندی نوشته و بگردن خود آویخته بود. اسناد آن حسن است.
از خالد بن و لید نقل است که یک شب به بی‌‌خوابی‌گرفتار آمد. پیامبرصگفت: دلت می‌خواهد کلماتی بتو یاد دهم که چون آن‌ها را خواندی خوابت ببرد؟ بگو: «اللهم رب السموات السبع وما أظلت ورب الارضین وما أقلت. ورب الشیاطین وما أضلت، كن لی جارا من شر خلقك كلهم جمیعا.أن یفرط علی أحد منهم أو أن یبغی علی عز جارك، وجل ثناؤك، ولا إله غیرك. أو لا إله إلا أنت»«خداوندا ای پروردگار آسمان‌های هفتگانه و آنچه که بر آن سایه می‌اندازند و ای پروردگار طبقات زمین و آنچه که بر پشت آن‌ها است و ای پروردگار شیاطین و ددان و آنچه که گمراهش می‌سازند، مرا از شرو بدی همه آفریدگانت، درپناه خویش دار، بدون اینکه یکی از آن‌ها بتواند برمن شتاب‌کند به عقوبت، یا برمن طغیان و تجاوز کند. پناه تو عزیز است و ثنای تو باشکوه و بغیر از تو، معبود بحقی نیست».
طبرانی آن را در «الکبیر» و «الاوسط» خویش با اسناد جید آورده است، جز آنکه عبدالرحمن بن سابط از خالد نشنیده است، این مطلب را حافظ منذری تذکر داده است. طبرانی و ابن السنی ازبراء بن عازب نقل‌کرده‌اندکه مردی به نزد پیامبرصاز و حشت و ترس، شکوه نمود. پیامبرصبه و ی‌گفت: بگو: «سبحان الله الملك القدوس رب الملائكة والروح، جللت السموات والارض بالعزة والجبروت»آن مرد آن دعا را گفت و خداوند ترس و و حشت را از او زایل‌کرد.