تبرج و خودنمائی زن در قرآن
کلمه تبرج در قرآن در دو مورد آمده است: اول در سوره نورکه خداوند می‌فرماید: ﴿وَٱلۡقَوَٰعِدُ مِنَ ٱلنِّسَآءِ ٱلَّٰتِی لَا یَرۡجُونَ نِكَاحٗا فَلَیۡسَ عَلَیۡهِنَّ جُنَاحٌ أَن یَضَعۡنَ ثِیَابَهُنَّ غَیۡرَ مُتَبَرِّجَٰتِۢ بِزِینَةٖۖ وَأَن یَسۡتَعۡفِفۡنَ خَیۡرٞ لَّهُنَّۗ﴾[النور: ۶۰]. «زنان ازکار افتاده که جاذبه جنسی را از دست داده و دیگر امیدی به ازدواج ندارند، بر آن‌ها گناهی نیست که لباس رویین خود -حجاب -را بر زمین بگذارند و آن را نپوشند به شرط آنکه در برابر مردم خودنمائی نکنند و خود را زینت ندهند با این حال اگر خود را بپوشانند و تعفف کنند برای آن‌ها بهتر است...».
بار دوم درسوره احزاب که به سختی خداوند آن را زشت می‌شمارد و از آن نهی می‌فرماید: ﴿وَلَا تَبَرَّجۡنَ تَبَرُّجَ ٱلۡجَٰهِلِیَّةِ ٱلۡأُولَىٰۖ﴾[الأحزاب: ۳۳]. «ای زنان پیامبرص بمانند زنان دوره جاهلیت اول زیبائی‌های خویش را درمعرض دید مردم قرار ندهید و آنچه که باید پوشیده شود، آشکار و ظاهر نسازید».