زنی که و لی ندارد و نمی‌تواند پیش قاضی برود و بوی دسترس ندارد
قرطبی گفته است: هرگاه زن در محلی باشد، که سلطان و حاکم شرعی نیست و او و لی نداشته باشد، او باید و لایت ازدواج خویش را بیکی از همسایگان مورد اطمنان خود و اگذار کند تا او را انکاح کند و در این صورت، آن شخص و لی او به حساب میآید، چون ازدواج برای مردم ضروری و لازم است و باید به بهترین صورت ممکن انجام پذیرد .
بنابراین امام مالک نسبت به زن ضعیف الحال گفته است: که کسی او را تزویج و نکاح می‌کند، که سرپرستی خود را بدو سپرده است. چون او نمی‌تواند به سلطان و حاکم مسلمین مراجعه‌کند، لذا به منزله کسی است که سلطان و حاکم ندارد و بطور کلی مسلمانان و لی او هستند.
امام شافعی‌گوید: اگر در میان جماعتی زنی بود، که و لی نداشت و او کار خود را بمردی از آنان و ا گذاشت، تا اینکه او را نکاح کند، جایز است، زیرا این عمل زن به منزله تحکیم است و کسی که حکم به وی و اگذار شده جای حاکم را می‌گیرد.