مستحب است برکوه صفا و مروه رفت و رو به کعبه دعا کرد
مستحب است و قتیکه حاجی بر صفا و مروه صعود می‌کند، رو به کعبه بایستد و درباره دین و دنیای خویش، هرچه می‌خواهد، دعا کند. چنان مشهور است که پیامبرصاز در صفا، بیرون رفت. چون به صفا نزدیک شد، این آیه را خواند: ﴿۞إِنَّ ٱلصَّفَا وَٱلۡمَرۡوَةَ مِن شَعَآئِرِ ٱللَّهِۖ﴾[البقرة: ۱۵۸]. «من از صفا شروع می‌کنم که خداوند بدان شروع کرده است».از کوه صفا بالا رفت تا اینکه خانه کعبه پدیدار شد، آنگاه رو به قبله ایستاد، سه بار توحید و تکبیر گفت و خدا را حمد کرد و گفت: «لا إله إلا الله وحده لا شریك له، له الملك وله الحمد یحیی ویمیت وهو على كل شئ قدیر، لا إله إلا الله وحده أنجز وعده، ونصر عبده، وهزم الاحزاب وحده»نمود، سپس باگام‌های عادی از آنجا به سوی مروه پائین آمد تا اینکه از مروه نیز بالا رفت و به خانه کعبه نگاه کرد و بربالای کوه مروه، همان دعاهائی را خواند که برکوه صفا خوانده بود. نافع گوید: از عبدالله بن عمر شنیدم که برکوه صفا دعا می‌کرد و می‌گفت: «اللهم إنك قلت: (ادعونی أستجب لكم) وإنك لاتخلف المیعاد، وإنی أسألك - كما هدیتنی للاسلام - أن لا تنزعه منی حتى تتوفانی وأنا مسلم». «خداوندا تو گفته‌ای: مرا بخوانید، دعای شما را اجابت می‌کنم، و بدون شک توخلاف و عده نمی‌کنی و من از تو مسئلت دارم، همانگونه که مرا بدین اسلام و پذیرش آن هدایت کرده‌اید، تا زمانی که می‌میرم آن را از من نگیرید و من در حالی بمیرم که مسلمان باشم».