۹- گفـتن «الحمد لله»، بوقت عطسه یا بوقت پیش آمدن نعمتی
از رفاعه بن رافع روایت است که: پشت سر پیامبرصنماز می‌گزاردم که عطسه کردم و گفتم: «الحمد لله حمدا كثیرا طیبا مباركا فیه كما یحب ربنا ویرضى»چون پیامبرصنماز را بپایان برد فرمود: «چه کسی بود که در نماز سخن گفت؟» کسی حرف نزد، سپس بار دوم نیز سوال را تکرار نمود و کسی جواب نداد، سپس بار سوم آن را تکرار کرد. رفاعه گفت: من بودم ای رسول خدا. پیامبرصفرمود: «والذی نفس محمد بیده لقد ابتدرها بضع وثلاثون ملكا أیهم یصعد بها»«سوگند بدانکس که جـان محمد در دست اوست سی و اند فرشته از هـم پیشی می‌گرفتند، که کدامیک آن را به آسمان ببرد». نسائی و ترمذی و بخاری آن را روایت کرده‌اند. و لی متن بخاری با این متن تفاوت دارد.