۱۲- هیات سجود
مستحب است که سجـده کننده امور زیر را مراعات کند:
۱- بینی و پیشانی و دست‌ها را بر زمین بخوبی جای دهد و دست‌ها را به پهلوها نچسباند. از و ائل بن حجر روایت است که: «لما سجد وضع جبهته بین كفیه وجافى عن إبطیه».«پیامبرصو قتی که به سجده می‌رفت، پیشانیش را بین هردو کف می‌نهاد. و ابطین (زیر بغل‌ها) را باز می‌گذاشت». بروایت ابوداود.
از ابوحمید روایت است که: پیامبرص: «كان إذا سجد أمكن أنفه وجبهته من الارض، ونحى یدیه عن جنبیه، ووضع كفیه حذو منكبیه»«چون به سجده می‌رفت، بخوبی بینی و پیشانی خود را بر زمین جای می‌داد و دست‌ها را از پهلوها، دور می‌نمود و کف دستان را در مقابل شانه‌ها می‌نهاد». به روایت ابن خزیمه و ترمذی، و او گفته که: «حسن و صحیح» است.
۲- کف دستان در برابر گوش‌ها یا شانه‌ها نهاده شوند. هردو در اخبار آمده است.
بعضی هردو روایت را بدینگونه جمع کرده‌اند: سر انگشتان شست در مقابل گوش‌ها و کف دستان در مقابل شانه‌ها باشد.
۳- انگشتان دست کشیده و بهـم پیوسته باشد. بروایت ابن حبان و حاکم: پیامبرص«كان إذا ركع فرج بین أصابعه وإذا سجد ضم أصابعه»«در رکوع انگشتان را باز و در سجده بهـم پیوسته می‌داشت».
۴- مستحب است که انگشتان پاها رو به قبله باشند. بروایت بخاری از حدیث ابوحمید آمده است: «أن النبیصكان إذا سجد وضع یدیه غیر مفترشهما ولا قابضهما، واستقبل بأطراف أصابع رجلیه القبلة»«پیامبرصچون به سجده می‌رفت دست‌ها را بگونه‌ای می‌نهاد که نه گسترده بودند و نه بسته (نیم گسترده و نیم بسته) و کناره‌های انگشتان پاهایش رو به قبله بود».