۹- دعا و ذکری که در رکوع گفته می شود
گفتن: «سبحان ربی العظیم»، منزه است پروردگار بزرگوارم مستحب است. از عقبه بن عامر روایت شده که چون آیه: ﴿فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِیمِ٧٤﴾[الواقعة: ۷۴]. نازل شد، پیامبرصبه ما گفت: «اجعلوها فی ركوعكم»«آن را در رکوعتان بگوئید». احمد و ابوداود و دیگران با اسناد جید آن را روایت‌کرده‌اند. و از حذیفه نقل است که گفته است: با پیامبرصنماز می‌گزاردم که در رکوع می‌گفت: «سبحان ربی العظیم»مسلم و اصحاب سنن آن را روایت کرده‌اند. و اما لفظ «سبحان ربی العظیم وبحمده»از چند طریق روایت شده که همه «ضعیف» هستند. شوکانی گفته است: و لی این روایتها همدیگر را نیرو می‌بخشند. نمازگزار می‌تواند تنها به تسبیح اکتفا کند یا اذکار زیر را بدان بیفزاید:
۱- از علی بن ابی‌طالب نقل است که: پیامبرصدر رکوع می‌گفت: «أللهم لك ركعت، وبك آمنت، ولك أسلمت، وأنت ربی خشع سمعی وبصری ومخی وعظمی وعصبی وما استقلت به قدمی لله رب العالمین»«خداوندا برای تو به رکوع رفتم، به تو ایمان آوردم، و خود را به تو تسلیم کردم، تو پروردگار منی، گوش و دیده و مغز و استخوان و پی و آنچه بر قدم‌هایـم بار است، همه و همه تسلیم الله پروردگار جهانیان است». احمد و مسلم و ابوداود و دیگران آن را روایت کرده‌اند.
۲- از عایشهلنقل است که: پیامبرصدر رکوع و سجود می‌گفت: «سبوح قدوس رب الملائكة والروح»«خداوندا تو از هر چیزی که شایسته جلال تو نباشد پاک و منزه هستی تو پروردگار فرشتگان و جبریل هستی».
۳- از عوف بن مالک اشجعی نقل است: «شبی همراه پیامبرصبه نماز شب برخاستم و او سوره بقره را خـواند و در رکوع می‌گفت: «سبحان ذی الجبروت والملكوت والكبریاء والعظمة»«منزه است خدائی که دارای توانائی و قدرت و سلطان و عظمت و شکوه است». ابوداود و ترمذی و نسائی آن را روایت کرده‌اند.
۴- از عایشهلنقل است که: «پیامبرصدر رکوع و سجود فراوان می‌گفت: «سبحانك اللهم ربنا وبحمدك، اللهم اغفر لی»«خداوندا پروردگارا ترا تنزیه و ستایش می‌کنـم، خداوندا مرا بیامرز»، به قرآن عمل می‌کرد و از آن پیروی می‌نمود ( که فرموده:) «فسبح بحمد ربك واستغفره» احمد و بخاری و مسلم و دیگران آن را روایت کرده‌اند.