اجاره کردن دایه و مرضعه و هوو برای شیر دادن به بچه
مرد نمی‌تواند همسرش را برای شیر دادن فرزندش که از وی متولد شده است اجاره کند، چون شیر دادن بچه بین او و بین خدا بر او و اجب است لیکن اجاره کردن دایه و غیر مادر بچه، برای شیر دادن او جایز است با اجرت معلوم.
وجایز است که اورا در برابرخوراک و پوشاک و لباس برای شیردادن اجاره‌کند معلوم نبودن مزد او در اینگونه موارد به نزاع منجر نمی‌شود و عادتاً با دایه مسامحه می‌شود و نسبت بدانان رفاه و اضافه پرداختی درنظرگرفته می‌شود بخاطر شفقت بر اولاد.
و شرط است که مدت رضاع و شیردادن معلوم و طفل را با مشاهده بشناسد و محل شیر دادن نیز شناخته باشد، خداوند می‌فرماید: ﴿وَإِنْ أَرَدْتُمْ أَنْ تَسْتَرْضِعُوا أَوْلَادَكُمْ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْكُمْ إِذَا سَلَّمْتُمْ مَا آتَیْتُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ٢٣٣﴾[البقرة: ۲۳۳]. «اگر خواستید که برای فرزندانتان دایه بگیرید، اگرچیزی را قرار داده و نام برده‌اید، بدانان بپردازید یا پرداختید، بر شما گناهی نیست و این‌کار اشکالی ندارد و از خدای تعالی بپرهیزید و تقوای خدا پیشه‌کنید براستی خدا می‌بیند آنچه که شما می‌کنید و ازعمل شما آگاه است».در این صورت دایه بمنزله اجیر و مزدور خاص و و یژه است، پس برای او جایز نیست که بچه دیگری را شیر بدهد.
و بردایه است که بچه را شیر بدهد و کارهای مربوط بدان را نیز انجام دهد، از قبیل شستشوی و شستن لباس و پختن خوراک او و بر پدر است که هزینه خوراک و مایحتاج کودک را ازقبیل مواد خوشبو کننده و روغن و امثال آن را بپردازد، و قتی که کودک بمیرد یا دایه بمیرد، عقد اجاره فسخ می‌شود. چون با مردن دایه دیگر محلی برای استیفای منفعت نیست و در صورت فوت کودک نیز استیفاء منفعت ممکن نیست.