حیوانی که کشته می‌شود و حیوانی که کشته نمی‌شود
از حیوانات تنها چیزهائی کشته می‌شوند که پیامبرصدستورکشتن آن‌ها را داده باشد. که عبارتند از: غراب، عقاب، موش، مار، کژدم، سگ‌گزنده، و و زغ = نوعی قورباغه. و هر جانوری که ضرر داشته باشد حکم این‌ها را دارد مانند: زنبورموذی و پلنگ و گربه و حشی و شیر و امثال آن‌ها این جانوران کشته می‌شوند اگر چه حمله نیز نکرده باشند.
حضرت عایشه گفته است: پیامبرصدستورداد که پنج جانور فاسق و تباهکار را بکشند چه در سرزمین حرام باشد یا در زمین حل: غراب، عقاب یا صقر،گژ‌دم، موش و سگ‌گزنده. بخاری و مسلم آن را روایت‌کرده‌اند. در «صحیحین» از حدیث ام شریک آمده است: «که پیامبرصدستور داد و زغها را بکشند و آن‌ها را فاسقک نامید». پس هر و قت این جانوران کشته شوند درکشتن آن‌ها ضمانتی وجود ندارد. و همچنین‌کشتن درندگان دیگر و حشرات اگر چه اهلی نیز شده باشند و دراین سخن اجماع علما وجود دارد.
مگر گربه که قتل آن موجب پرداخت قیمت می‌شود مگر اینکه ازحد خود تجاوزکرده باشدکه درآن صورت ضمانت بر آن نیست. مرغ شانه بسر- (هدهد) و مورچه و زنبورعسل و پرستو و صردکه نوعی‌گنجشک است و قورباغه غیر از و زغ این‌ها و امثال این‌ها که ضرری ندارد نبایدکشته شوند. نسائی از ابن عمر روایت کرده که پیامبرصگفت: «من إنسان یقتل عصفورا، فما فوقها بغیر حقها إلا سأله الله یوم القیامة عنها، قیل یا رسول الله: وما حقها؟ قال: یذبحها ویأكلها، ولا یقطع رأسها ویرمی بها»«هرکس‌گنجشکی یا جانور کوچک‌تر از آن را بکشد و حق آن را مراعات نکند خداوند در روز قیامت او را بازخواست می‌کند. گفتند: ای رسول خدا حق این گونه جانوران چیست؟ فرمود: آنست که ذبح شرعی شوند و گوشت‌شان را بخورند نه اینکه سرشان را قطع کنند و آن‌ها را دور بریزند» و هرگاه‌کسی این نوع جانوران را بکشد بر او است که توبه‌کند و بر او ضمانتی نیست. از ابن عباس روایت است که پیامبرصازکشتن چهار جاندار نهی کرد: «مورچه، زنبور عسل، شانه بسر و صرد که نوعی گنجشک کوچک است».