اجرای حدود کفاره و تاوان گناهان می باشند
بیشتر علما بر آن هستندکه هرگاه حدود شرعی درباره گناهکاران اجرا شود، اجرای این حدود کفاره و تاوان آن گناهان میباشند و در روز قیامت بابت آن گناه معذب نمی‌شوند. زیرا بخاری و مسلم از عباده بن الصامت روایت‌کرده‌اند که گفت: ما در مجلسی در خدمت پیامبرصبودیم که گفت: «تبایعونی على أن تشركوا بالله شیئا، ولا تزنوا، ولا تسرقوا، ولا تقتلوا النفس التی حرم الله إلا بالحق فمن وفى منكم فأجره على الله، ومن أصاب شیئا من ذلك فعوقب به فهو كفارة له ومن أصاب شیئا من ذلك فستره الله علیه، فأمره إلى الله إن شاء عفا عنه وإن شاء عذبه» «ای مردم به من بیعت‌کنید براینکه به خداوند شرک نورزید وزنا نکنید ودزدی نکنید و هیچ نفس محترمی را که خداوندکشتن او را حرام‌کرده است. نکشید مگر بحق و در اجرای فرمان خدا، هرکس بدین بیعت وفاکند و مفاد آن را اجرا نماید مزد و پاداش او نزد خداوند است، هرکس یکی از این‌گناهان را مرتکب شد و کیفر و عقوبت آن را دید و حد در‌باره‌ی او جاری شد، اجرای این حدکفاره و تاوان آن‌گناه است - بجز شرک که کفاره ندارد -و هرکس مرتکب این‌گناهان شد و خداوند آن را بر و ی پوشید یعنی گناه خود را آشکارنکرد وکسی از آن اطلاع نیافت‌کار او با خداست‌که اگر بخواهد او را می‌بخشد و اگر خواست او را عذاب می‌دهد».
اجرای حد شرعی، اگرچه کفاره و تاوان گناهان است، بازدارنده از ارتکاب گناهان نیزمی‌باشد، پس اجرای حدود هم جبران می‌کنند و هم بازدارنده میباشند.