ضمانت در و دیعه
کسی که چیزی نزد وی بودیعه نهاده شده است -مودع -ضمانت بعهده ندارد مگر اینکه کوتاهی و تقصیرکند، یا نسبت بودیعه مرتکب جنایت شود، بعلت همان حدیثی که در باب عاریه از دارقطنی روایت شد. بروایت عمرو بن شعیب از پدرش و از جدش پیامبرصگفت: «من أودع ودیعة فلاضمان علیه» «هرکس و دیعه‌ای نزد او نهاده شد، ضمانتی بعهده ندارد». ابن ماجه آن را روایت‌کرده است. در حدیثی که بیهقی روایت‌کرده است آمده استکه: «لا ضمان على مؤتمن» «کسی که امین شمرده شده و امانت را بعهده‌گرفته است ضمانتی بعهده ندارد».
حضرت ابوبکر درباره و دیعه‌ای که در کیسه‌ای بود و کیسه سوراخ شده بود و و دیعه تلف شده بود حکم کرد باینکه ضمانتی بعهده مودع نیست.
عروه بن الزبیر مالی از اموال بنی مصعب را نزد ابوبکربن عبدالرحمن بن حارث بن هشام بودیعت نهاده بود، آن مال یا بعضی از آن دچارآسیب شده بود عروه به وی خبر داد که ضمانتی بعهده شما نیست، چون تو امین دانسته شده‌ای و امین هستی. ابوبکر گفت: می‌دانستم که ضمانتی بعهده ندارم و لیکن نمی‌بایستی آن را به قریش بگوئی که امانت من ضایع شده است، سپس مالی را فروخت و آن امانت را قضا کرد و بازپرداخت.