طلاق دادن زن به جهت زندانی بودن شوهرش
طلاق دادن بجهت زندانی بودن شوهر، نیز بمذهب امام مالک و امام احمد از این مقوله است زیرا زندانی و حبس شوهر موجب ضرر و زیان زن و دوری او میباشد. پس هرگاه حکم به سه سال یا بیشتر برای حبس شوهر صادرشد و حکم دادگاه نهائی بود و قابل پژوهش نبود و حکم درباره او اجرا شد و از تاریخ اجرای حکم یک سال یا بیشترگذشت. زن می‌تواند بجهت ضرر و زیان و دوری از شوهرش، از قاضی تقاضای طلاق‌کند، چنانچه ادعای زن به ثبوت برسد قاضی او را یک طلاق بائن می‌دهد، بمذهب امام مالک و بمذهب امام احمد، نکاح او فسخ میگردد .
ابن تیمیه می‌گوید: زن‌کسی که اسیر و زندانی است و امثال آن‌ها از جمله‌کسانی که زنانشان نمی‌توانند از وجود آن‌ها برخوردار گردند، برابر اجماع، درست حکم زن کسی را دارند که مفقود الاثر باشد.
در ماه ١٢ قانون آمده است: هرگاه شوهر یک سال یا بیشتر بدون عذر مقبول غیبت‌کند، چنانچه زنش ازدوری و غیبت او متصررگردد و دوری او را تحمل نکند می‌تواند از قاضی تقاضای طلاق کندکه طلاق بائن خواهد بود اگر چه شوهرش مالی داشته باشدکه نفقه زن از آن تامین گردد.
ماده ١٣: هرگاه و صول نامه به شوهر غایب ممکن باشد، قاضی مهلتی را برایش تعیین می‌کندکه در طی آن مهلت، اگرشوهر حاضرنشد پیش زن بیاید یا او را نزد خود ببرد یا او را طلاق دهد، قاضی خود زن را طلاق می‌دهد. همین که مدت مهلت بپایان برسد و شوهر حاضر بهیچ یک از این‌کارها نشود، و عذر مقبولی ارائه نداد، قاضی زن را یک طلاق بائن می‌دهد. چنانچه و صول نامه به شوهر غایب ممکن نباشد قاضی بدون مهلت و پوزش خواهی ازشوهر، زن را طلاق می‌دهد.
ماده ٤ا: اگر کسی بسه سال یا بیشتر بصورت حکم نهائی و بگونه‌ای که آزادیش مقیدگردد، محکوم شود، بعد ازگذشت یک سال زن می‌تواند بجهت دفع ضرر، تقاضای طلاق‌کند اگرچه شوهر مالی داشته باشدکه نفقه زن از آن پرداخت شود و از طلاق بخاطر وجود عیب در شوهر قبلا سخن‌گفته شده است.