نفقه و هزینه بر کودک
خداوند می‌فرماید: ﴿وَلَا تُؤۡتُواْ ٱلسُّفَهَآءَ أَمۡوَٰلَكُمُ ٱلَّتِی جَعَلَ ٱللَّهُ لَكُمۡ قِیَٰمٗا وَٱرۡزُقُوهُمۡ فِیهَا وَٱكۡسُوهُمۡ وَقُولُواْ لَهُمۡ قَوۡلٗا مَّعۡرُوفٗا٥﴾[النساء: ۵]. «اموال‌تان را در اختیار سفیهان و نابخردان قرار ندهید، اموالی که خداوند آن را و سیله قوام زندگی شما قرار داده است، بلکه زمام آن‌ها را خود به دست‌گیرید و به اندازه ضرورت از آن به آن‌ها خوراک و پوشاک دهید و با آنان نیکو سخن‌گوئید تا هم به رشد عقلی و فکری آن‌ها کمک شود و هم به آسانی تحت کنترل شما درآیند».قرطبی گفت: و صی باید برحسب و اندازه مال و حال یتیم بر وی نفقه کند. اگر کودک صغیر است و مال فراوان دارد باید برایش دایه و پرستار بگیرد و در نفقه او گشایش و دست بازی بخرج دهد.
و اگر بزرگ شده است، باید لباس نیکو و خوراک خوب و لذیذ و خدمتگذار برایش آماده سازد، و اگر چنین نباشد باید حال او را در نظر گیرد و اگر پایین‌تر از آن باشد بقدر حاجت در لباس و خوراک او صرفه‌جوئی کند و اگر یتیم فقیر باشد و مالی نداشته باشد برامام و اجب است از بیت‌المال هزینه زندگی او را تامین کند و اگر امام مسلمین چنین کاری نکرد برمسلمانان و اجب است که این کار را انجام دهند بطریق الاخص فالاخص یعنی هرکس بوی نزدیکتر باشد این تکلیف متوجه او می‌شود بدین ترتیب. پس مادرش از همه بوی نزدیکتر و خاص‌تر است، پس بر وی و اجب است که شیرش دهد و به حال او برسد و بعداً حق ادعا از او یا از کسی ندارد. ا.ه.