اعلان و اعلام ازدواج
شرعا پسندیده است که ازدواج اعلان و اعلام‌گردد، تا با ازدواج و نکاح پنهانی که از آن نهی شده است، فرق داشته باشد و نشان داده شودکه با این عمل حلال که خداوند آن را حلال و پاک و پاکیزه کرده است، خوشحال میباشند و این عمل شایستگی آن را دارد، که همه مردم خاص و عام و خویش و بیگانه از آن اطلاع داشته باشند و تبلیغی باشد برای‌کسانی که بازدواج، رغبتی نشان نمی‌دهند و بازار ازدواج رواج و رونق پیداکند. این اعلام و اعلان باید بصورتی باشد، که عرف و عادت جامعه مردم بر آن جاری است، مشروط برآنکه باکارهای خلاف شرع و دین از قبیل میگساری و آمیزش و اختلاط زنان و مردان و امثال آن منتهی نشود.
۱- از عایشه روایت شده است که پیامبرصگفت: «أعلنوا هذا النكاح واجعلوه فی المساجد واضربوا علیه الدقوف» «این نکاح و ازواج شرعی را اعلان‌کنید و درمساجد و در حضور مردم صیغه عقد را اجراکنید و بشادی آن دف بزنید و شادی‌کنید». بروایت احمد و ترمذی که آن را «حسن» دانسته است بدون شک اجرای مراسم عقد نکاح درمساجد بهترین و سیله اعلام و اعلان آنست چون مسجدها بهترین اماکن اجتماع مردم هستند بویژه دردوران اولیه اسلامی که بزرگترین مراکز اجتماع توده مردم بودند.
۲- ترمذی روایت‌کرده است و آن را «حسن» دانسته و حاکم روایت‌کرده و آن را «صحیح» دانسته است که یحیی بن سلیم گفت: من به محمد بن حاطب‌گفتم: من با دو زن ازدواج کرده‌ام که در هیچیک از آن‌ها مراسم آواز و دف برقرار نشد. محمد گفت: پیامبرصفرموده است: «فصل ما بین الحلال والحرام الصوت بالدف»«فرق و صلت حلال با و صلت حرام آنست که دروصلت حلال مراسم آواز و دف زنی برگزا ر میگردد».