فقه السنه

صلاة التسبیح

از عکرمه و از ابن عباس روایت است‌ که‌: پیامبرصبه عباس بن عبدالمطلب فرمود: «یا عَبَّاسُ یا عَمَّاهُ أَلاَ أُعْطِیْكَ أَلاَ أَحْبُوكَ ألا أجْزِیْكَ، أَلاَ أَفْعَلُ لَكَ عَشْرَ خِصَالٍ إِذَا أَنْتَ فَعَلْتَ ذَلِكَ غَفَرَ الله لَكَ ذَنْبَكَ أَوَّلَهُ وآخِرَهُ قدیمَهُ وَحدیثَهُ عمدَه وخطأَهُ سرَّهُ وعلانِیَتَهُ، عَشْرُ خِصَالٍ: أَنْ تُصَلِّی أَرْبَعَ ركعاتٍ تبدأُ فتُكَبِّرُ، ثم تَقْرأُ بفاتِحَةِ الكتابِ وسُورةً، ثم تقولُ عند فراغِكَ من السورةِ وأَنْتَ قائمٌ: سبحانَ الله والحمدُ للَّهِ ولا إلَهَ إِلاَّ الله والله أكبرُ خَمْسَ عَشْرَةَ مَرَّةً، ثم تَرْكَعُ فتقولُ وأَنْتَ راكعٌ عَشْراً، ثم تَرْفَعُ فتقولُ وأنتَ قائمٌ عَشْراً، ثم تسجدُ فتقولُ عَشْراً، ثم تَرْفَعُ فتقولُ عَشْراً، ثم تسجُدُ فتقولُ عَشْراً، ثم تَرْفَعُ فتقولُ عَشْراً، فذلِكَ خمسٌ وسبعونَ مَرَّةً فی كُلِّ ركعةٍ، إن اسْتَطَعْتَ أنْ تُصَلِّی كُلَّ یومٍ مَرَّةً فافْعَلْ، وإنْ لم تَسْتَطِعْ فَفِی كُلِّ جُمُعَةٍ مَرَّةً، وإنْ لَمْ تَسْتَطِعْ فَفِی كُلِّ شَهْرٍ مَرَّةً، فإنْ لم تَسْتَطِعْ فَفِی كُلِّ سَنَةٍ مَرَّةً، فإنْ لم تَسْتَطِعْ فَفِی عُمُرِكَ مَرَّةً». «ای عباس‌، ای عموی‌ گرامی، ایا می‌خواهی ترا چیزی ببخشم و به تو چیزی عطا کنم و ترا بهره‌مند سازم‌؟ ایا می‌خواهی ترا ده خصلت بیاموزم که چون آن را انجام دهی‌، خداوند گناهان پیشیـن و پسین‌، ‌کهنه و نو، سهوی و عمدی‌، ‌کوچک و بزرگ و پنهان و آشکار ترا بیامرزد. ده خصال اینست‌: چهار رکعت نماز می‌خوانی که در هر رکعت سوره فاتحه و سوره دیگری از قرآن را می‌خوانی‌، چون قرائت فاتحه و سوره را در رکعت اول بپایان بردی پیش از رکوع پانزده بار «سبحان الله، والحمد لله، ولا إله إلا الله، والله أكبر»، را می‌گوئی‌. سپس به رکوع می‌روی و در رکوع نیز ده بار «سبحان الله» و را می‌گوئی‌، سپس که از رکوع برخاستی‌، در حال اعتدال نیز، ده بار «سبحان الله و...» را می‌گوئی‌، سپس به سجده می‌روی و در سجده نیز ده بار «‌سبحان الله و..» را می‌گوئی‌، سپس‌ که از سجده اول برخاستی‌، ده بار نیز «‌سبحان الله و.. » را می‌گوئی و دوباره به سجده می‌روی و در سجده دوم نیز ده بار «سبحان الله و.. » را می‌گوئی‌، سپس از سجده دوم که سرت را بلند کردی در جلسه استراحت پیش از برخاستن به رکعت بعدی نیز ده بار «سبحان الله و..» را می‌گوئی‌، که در هر رکعت جمعا هفتاد و پنج (‌٧٥) بار «سبحان الله، والحمد لله، ولا إله إلا الله، والله أكبر»می‌شود و در هر چهار رکعت این عمل را تکرار می‌کنی‌. اگر توانستی هر روز یکبار و الا هر جمعه یکبار و الا هر سال یکبار، و الا در تمام عمرت یکبار آن را بخوان‌». به روایت ابوداود و ابن خزیمه در صحیحش و ابن ماجه و طبرانی‌. حافظ ‌گفته است‌: این حدیث از طرق فـراوانی و از گروهی از اصحاب روایت شده است‌. و موجه‌ترین آن‌ها این حدیث عکرمه است‌، ‌که‌: ‌گروهی از جمله‌: «الحافظ ابوبکر الاجری» و شیخ «ابومحمد عبدالرحیـم مصری» و شیخ «حافظ ابوالحسن مقدسی»، آن را صحیح دانسته‌اند. ابن المبارک گـفته‌: گزاردن «صلاه التسبیح» مورد تشویق و ترغـب و اقع شده‌. و مستحب است‌ کـه انسان همیشه بدان عادت‌ گیرد و از آن غفلت نورزد.