حجر بر سفیه و نادان
کسی که سفاهتش به نهایت رسیده و سو تصرفش محرزگشته است، بر او حجر گذاشته می‌شود خداوند می‌فرماید: ﴿وَلَا تُؤۡتُواْ ٱلسُّفَهَآءَ أَمۡوَٰلَكُمُ ٱلَّتِی جَعَلَ ٱللَّهُ لَكُمۡ قِیَٰمٗا﴾[النساء: ۵]. «اموالی را که خداوند اداره‌اش را بدست شما داده است، بدست سفیهان و نادانان ندهید».
این دلالت دارد بر اینکه حجر بر سفیه جایز است. ابن‌المنذر گفته است: بیشتر علما برآنند که هرکس مالش را ضایع‌کند خواه‌کودک باشد یا بزرگ جایزاست بر وی حجر نهاده شود .
در نیل الاوطار آمده است بنقل از صاحب «البحر" سفاهتی که موجب حجر نهادن است، آنست که شخصی مال را درراه فسق و فجور و چیزهائی که مصلحت و منفعت دینی و دنیائی صحیحی ندارند، صرف‌کند مانند خریدن چیزی که یک درهم ارزش دارد، به یکصد درهم. امّا مصرف کردن آن در راه خوردن خوراکی‌های پاکیزه و لذت بخش و پوشیدن لباس‌های فاخر و مواد خوشبوی گران‌بها موجب حجر به سفاهت نیست یعنی این‌ها جزو همان سفاهت نیست که موجب حجر بروی شود. چون خداوند می‌فرماید:
﴿قُلۡ مَنۡ حَرَّمَ زِینَةَ ٱللَّهِ ٱلَّتِیٓ أَخۡرَجَ لِعِبَادِهِۦ وَٱلطَّیِّبَٰتِ مِنَ ٱلرِّزۡقِۚ قُلۡ هِیَ لِلَّذِینَ ءَامَنُواْ فِی ٱلۡحَیَوٰةِ ٱلدُّنۡیَا خَالِصَةٗ یَوۡمَ ٱلۡقِیَٰمَةِۗ كَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ ٱلۡأٓیَٰتِ لِقَوۡمٖ یَعۡلَمُونَ٣٢﴾[الأعراف: ۳۲]. «بگو ای محمد چه‌کسی زینت‌های الهی را که برای بندگان خود آفریده و روزی‌های پاکیزه را حرام کرده است؟ بگو این‌ها در زندگی دنیا برای کسانی است که ایمان آورده‌اند (اگرچه دیگران نیز با آن‌ها مشارکت دارند و لی) در قیامت خالص برای مومنان خواهد بود این‌چنین آیات خود را برای‌کسانی که آگاهند شرح می‌دهیم».و همچنین اگرمالش را درراه خدا و تقرب بوی خرج‌کند جزو سفاهت نیست. ا. ﻫ.