پرده پوشی و رازداری درباره حدود شرعا پسندیده است
گاهی پیش میآید که پرده‌پوشی و رازداری، در حق گنه‌کاران وکسانی که در منجلاب جرائم فرو رفته‌اندو مرتکب گناهان شده‌اند، چاره سودمندی واقع می‌شود و سبب می‌گرددکه بعد از ارتکاب این اعمال شنیع، پشیمان شوند و با اخلاص‌کامل توبه‌کنند و زندگی پاک و آبرومندانه‌ای را، از سرگیرند.
لذا از نظر شرع اسلام پسندیده است که در حق گناهکاران پرده‌پوشی کنی و در افشای جنایت آنان شتاب بخرج ندهی.
از سعید بن المسیب روایت شده‌که‌گفت: «شنیدم‌که مردی از قبیله «اسلم» بنام «هزال» نزد پیامبرصاز مردی شکوه می‌نمودکه مرتکب زنا شده بود و این ماجرا پیش ازنزول آیه حد قذف (آیه ٤ سوره نور) بود، پیامبرصفرمود: «یا - هزال - لو سترته بردائك كان خیرا لك» «ای هزال اگر با ردای خویش بر آن پرده‌پوشی می‌کردی، برایت بهتر بود».
یحیی بن سعید گوید: درمجلسی این حدیث را نقل‌کردم‌که یزید پسر نعیم پسر هزال در آنجا بود وگفت: «هزال جد من بود و این حدیث حق است و راست میباشد».
ابن ماجه از ابن عباس روایت‌کرده‌که پیامبرصگفت: «من ستر عورة أخیه المسلم ستر الله عورته یوم القیامة، ومن كشف عورة أخیه كشف الله عورته حتى یفضحه فی بیته» «هر کس عیب برادر مسلمان خود را بپوشد، خداوند در جزای آن روز قیامت عیب او را می‌پوشد و هرکس عورت و عیب برادر مسلمان خود را آشکار کند و رازدار نباشد، خداوند عیب او را برملا میسازد تا جائی که او را در خانه‌اش رسوا می‌کند».
مادام که پرده‌پوشی از نظر شرع پسندیده باشد، بایستی شهادت بگناه دیگران خلاف الاولی و مکروه باشد، چون هرچیزی‌که انجامش مندوب و پسندیده باشد، عدم انجام و ترک آن مکروه است به‌کراهت تنزیهی. البته این پرده‌پوشی و عدم افشای‌گناه، نسبت بکسی پسندیده و مندوب است،که به عمل «زنا» عادت نکند و هتک حرمت را پیشه خود نساخته باشد و تظاهر و تجاهر به فسق نکند، چون اگر کسی چنین باشد شهادت بدان و افشای راز وی بهتراست، چون هدف شرع اسلام خالی بودن زمین خدا و جامعه ازگناهان و زشتکاری و فواحش است، و این هدف وقتی تحقق مییابد که گناهکاران پشیمان شوند و توبه‌کنند یا آنان را ازگناه بازدارند و تنبیه‌گردند، پس هرگاه مردم نسبت به عمل زنا و فحشاء حریص باشند و بدان اهمیت ندهند و این عمل زشت اشاعت پیدا کند، پرده پوشی و عدم توجه بدان، موجب توبه وترک آن نمی‌شود بلکه اجرای حدود الهی بهترین چاره است و نباید آن راکتمان‌کرد، برخلاف‌کسانی‌که یک بار یا چند بار پنهانی و بدور از چشم دیگران، مرتکب این عمل شنیع می‌گردند در حالیکه ترسان و هراسان توبه‌کرده و از آن کرده زشت خود پشیمان می‌گردند درباره اینگونه اشخاص مستحب و پسندیده استکه پرده پوشی شود و برآنان‌گواهی نداد .