فقه السنه

صلاة التوبه = نماز توبه و پشیمانی

از ابوبکر روایت است که‌: از پیامبرصشنیدم که می‌فرمود: ﴿وَٱلَّذِینَ إِذَا فَعَلُواْ فَٰحِشَةً أَوۡ ظَلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ ذَكَرُواْ ٱللَّهَ فَٱسۡتَغۡفَرُواْ لِذُنُوبِهِمۡ وَمَن یَغۡفِرُ ٱلذُّنُوبَ إِلَّا ٱللَّهُ وَلَمۡ یُصِرُّواْ عَلَىٰ مَا فَعَلُواْ وَهُمۡ یَعۡلَمُونَ١٣٥ أُوْلَٰٓئِكَ جَزَآؤُهُم مَّغۡفِرَةٞ مِّن رَّبِّهِمۡ وَجَنَّٰتٞ تَجۡرِی مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِینَ فِیهَاۚ وَنِعۡمَ أَجۡرُ ٱلۡعَٰمِلِینَ١٣٦﴾[آل عمران: ۱۳۵-۱۳۶]. «‌هر کس‌ گناهی را مرتکب شد، سپس پشیمان شد، و ضو بگیرد و دو رکعت نماز بخواند، سپس از خداوند طلب آمرزش‌ کند، خداوند گناه او را بیامرزد. سپس این آیه را و الذین‌... خواند: و کسانی که هر و قت‌ گناه بزرگ و کار زشت را مرتکب شدند یا به خود ستم ‌کنند، فورا به یاد خداوند می‌افتند و برای گناهان خود طلب آمرزش می‌کنند و کیست جز خدا که ‌گناهان را ببخشد؟ و آنان بر گناهی که کرده‌اند اصرار نمی‌ورزند در حالیکه از گناه خود آگاه باشند. پاداش این گونه ‌کسان آمرزش پروردگارشان و بهشت‌هائی است‌ که از زیر درختان آن‌ها رودها جاری است‌، جاودانه در آن می‌مانند».به روایت ابوداود و نسائی و ابن ماجه و بیهقی و ترمذی که آن را «حسن» دانسته است‌. طبرانی درکتاب «الکبیر» خود با سندی «حسن» از ابوالدرداء روایت کرده است که‌: پیامبرصفرمود: «من توضأ فأحسن الوضوء ثم قام فصلى ركعتین أو أربعا مكتوبة أو غیر مكتوبة یحسن فیهن الركوع والسجود ثم استغفر الله غفر له»«‌هر کس و ضوی نیکو گرفت‌، سپس برخاست و دو رکعت یا چهار رکعت نماز فرض یا غیر فرض را با رکوع و سجود نیکو بجای آورد، سپس از خداوند طلب آمرزش‌ گناهان خود نمود، آمرزیده می‌شود».