شرایط صید با حیوانات شکاری
شکار با جوارح و پرندگان و حیوانات شکاری مانند باز و شاهین و پلنگ و سگ شکاری و امثال آن‌ها که تعلیم می‌گیرند برابر شرایط زیر جایز است:
۱- حیوان شکار را آموخته باشد و نشانه تعلیم آن اینست که قبول امرو نهی‌کند هرگاه گفتند برو برود و هرگاه گفتند بایست، بایستد و مطیع امر و نهی صاحبش باشد.
۲- حیوان شکاری شکار را برای صاحبش نگه دارد و از آن نخورد پس اگر از آن بخورد آن را برای خود نگه داشته است، نه برای صاحبش، آنوقت شکارش اگر مرده باشد گوشتش حلال نیست، در حدیث عدی بن حاتم آمده است که پیامبرصبه وی گفت: «إذا أرسلت كلابك المعلمة وذكرت اسم الله علیها فكل مما أمسكن علیك، وإن أكل الكلب فلا تأكل، فإنی أخاف أن یكون مما أمسك على نفسه»«هرگاه سگان شکاری تعلیم دیده‌ات را رها ساختی و نام خدا را یاد کردی از آنچه برای شما نگاه داشته‌اند و مرده بود بخورید و اگر سگ از گوشت شکار خورد و مرده بود از آن نخور، چون در این صورت خوف آن دارم که برای خود نگه داشته باشد نه برای تو».
۳- باید شکارچی و قتی حیوان شکاری خود را رها می‌کند نام خدا را یاد کند قبلا از تسمیه و نام خدا گفتن سخن گفتیم و اما قصد و اراده رها کردن و گسیل داشتن حیوان شکاری بدنبال شکار یکی از شرایط شکار است پس اگر حیوان خود بدون قصد و تشویق شکارچی روان شد، و شکار کرد و شکار در زیر دست آن مرد بقول شافعی و ابوثور و اصحاب رای خوردن گوشتش حلال نیست چون برای خود شکار کرده و نگه داشته است بدون اینکه شکارچی آن را رها کرده باشد و شکارچی در این بین نقشی ندارد تا شکار به وی نسبت داده شود، چون مشمول این حدیث نمی‌شود که: «إذا أرسلت كلابك المعلمة...إلخ»که قبلا از آن سخن گفتیم چون از مفهوم حدیث مذکور بر میآید که اگر حیوان شکاری از جانب شکارچی گسیل نشود این حکم را ندارد. عطاء و اوزاعی گفته‌اند اگر حیوان شکاری تعلیم دیده باشد و برای شکار بیرون رود و شکار زیر دست آن بمیرد و از آن نخورده باشد حلال است.