۱- حکم آن
مستحب است که نمازگزار، پیش روی خود پرده یا پوشش یا چیزی را، قرار دهد، تا مانع آن باشد که کسی از جلو وی رد شود و دیدنش را از آن سوی آن مانع، باز دارد. و برای خود حریم بسازد. چه از ابوسعید روایت است که پیامبرصفرمود: «إذا صلى أحدكم فلیصل إلى سترة ولیدن منها»«هرگاه یکی از شما نماز خواند، پرده یا حائلی را پیش روی خود قرار دهد و از آن نزدیک شود». به روایت ابوداود و ابن ماجه.
از ابن عمر روایت است که: «پیامبرصهرگاه روز عـید (برای نماز) بیرون می‌رفت، دستور می‌داد که سر نیزه‌ای را پیش روی وی قرار دهند و رو به طرف آن نماز می‌خواند و مردم پشت سر وی بودند و در سفر نیز چنین می‌کرد. سپس امیران نیز چنین می‌کردند». به روایت بخاری و مسلم و ابوداود.
حنفیه و مالکیه می‌گویند و قتی گذاشتن پـوشش مستحب است که نماز گزار نگران آن باشد که کسی از پیش روی او عبور کند، اگر اطمینان داشته باشد که کسی از پیش روی وی عبور و مرور نمی‌کند گذاشتن پوشش و حایل مستحب نیست. چه ابن عباس گفته است که: «پیامبرصدر فضای باز، نماز گـزارده است در حالیکه چیزی پیش روی وی نبوده است». به روایت احمد و ابوداود و بیهقی که او گفته است: او مستندی با اسناد صحیحتر از این روایت، از طریق فضل بن عباس دارد.