۱۰- حفظ مساجد
مساجد خانه عبادت خداوند میباشند. بنابر این بایستی از آلودگی‌ها و بوی‌های بد پاکیزه و بدور باشند. مسلم روایت کرده که پیامبرصفرمود: «إن هذه المساجد لا تصلح لشئ من هذا البول ولا القذر، إنما هی لذكر الله وقراءة القرآن»«مساجد جای ذکر خدا و قرائت قرآن است نباید آنجا را آلوده ساخت». احمد با سند صحیح روایت کرده که پیامبرصفرمود: «إذا تنخم أحدكم فلیغیب نخامته أن تصیب جلد مؤمن أو ثوبه فتؤذیه»«هرگاه یکی از شما در مسجد بلغم و اخلاط سینه خود را انداخت، آن را پنهان کند، مبادا بدن یا لباس مومنی را آلوده سازد و او را بیازارد». احمد و بخاری از ابوهریره روایت کرده‌اند که پیامبرصفرمود: «إذا قام أحدكم فی الصلاة فلا یبزقن أمامه فإنه یناجیه الله تبارك وتعالى مادام فی مصلاه، ولا عن یمینه فإن عن یمینه ملكا، ولیبصق عن یساره أو تحت قدمه فیدفنها»«چون یکی از شما به نماز ایستاد آب دهان خود را به طرف جلو نیندازد چه تا زمانی که در نمازگاه است، خدای تبارک و تعالی با وی مناجات می‌کند و آب دهان خود را به طرف راست نیز نیندازد چه بیگمان در طرف راست وی فرشته‌ای هست. چنانچه بناچار باید آب دهان را بیندازد، آن را به طرف چپ یا زیر پاهایش بیندازد و آن را پنهان کند». در حدیثی که همه محدثین بر «صحیح» بودن آن اتفاق دارند، از جابر آمده است که پیامبرصفرمود: «من أكل الثوم والبصل والكراث فلا یقربن مسجدنا فإن الملائكة تتأذى مما یتأذى منه بنو آدم»«کسی که سیر و پیاز و تره فرنگی را خورده است، به مسجد ما نزدیک نشود، چه بیگمان، همانگونه که انسان‌ها از بوی بد رنج می‌برند، فرشتگان نیز از بوی بد رنج می‌برند (هر چه مردم را بیازارد فرشتگان را نیز می‌آزارد».
عمربن خطاب روز جمعه در خطبه گفت: ای مردم شما سیر و پیاز را می‌خورید، که من آن‌ها را ناپاک می‌دانم، حقا من دیده‌ام که هر و قت پیامبرصبوی آن‌ها را از کسی احساس می‌کرد، دستور می‌داد او را از مسجد بیرون کنند و به سوی بقیع بفرستند، اگر کسی می‌خواهد آن‌ها را بخورد با پختن، بوی آن‌ها را از بین ببرد. به روایت احمد و مسلم و نسائی.