واگذاری حق طلاق به زن در حین عقد ازدواج و بعد از آن
واگذاری حق طلاق به زن درحین عقد ازدواج و بعد از آن جایزاست و لی حنفیه می‌گویند: اگر این حق در حین عقد و اگذارگردد، شرط است که ابتداء کننده به و اگذاری و درخواست‌کننده آن، نخست زن باشد نه شوهر مثل اینکه درحین عقد زن بگوید: «زوجت نفسی منك على أن یكون أمری بیدی أطلق نفسی كلما أرید»«من نفس خویش را به عقد ازدواج تو درآوردم بشرط اینکه‌کار من -طلاقم -بدست خودم باشد و هرگاه خواستم خود را طلاق بدهم». مرد هم خطاب بزن درحین عقد بگوید: قبت = قبول‌کردم. باگفتن این قول ازطرف زوج ازدواج‌کامل می‌شود و زن می‌تواند هروقت بخواهد خود را طلاق دهد، چون قبول زوج اول متوجه ازدواج و سپس متوجه و اگذاری حق طلاق بزن میگردد یعنی بدین‌معنی است که ابتدا ازدواج را می‌پذیرد و سپس حق و اگذاری طلاق به و ی. لیکن اگر ابتداکننده به ایجاب شوهرباشد و درضمن ایجاب حق طلاق را نیزبزن و اگذارکند مثل اینکه در حین عقد نخست مرد بگوید: «تزوجتك على أن تكون عصمتك بیدك تطلقین نفسك كلما أردت»«ازدواج ترا می‌پذیرم و ترا بعقد ازدواج خود درآوردم بشرط آنکه‌کار عصمت و پاکدامنی شما -طلاقت- بدست تو باشد و هر و قت دلت خواست خودت را طلاق بده و طلاق تو بدست تواست». و زن هم درجواب بگوید: قبلت = پذیرفتم. ازدواج کامل می‌شود و لی حق و اگذاری طلاق صحیح نیست و زن نمی‌تواند خویشتن را طلاق دهد. فرق بین این دو صورت اینست که درصورت اول شوهرحق و اگذاری طلاق را بعد از و قوع ازدواج پذیرفته و بعد ازآنکه ازدواج‌کامل شده او مالک طلاق گردیده و می‌تواند آن را و اگذارکند. و اما درصورت دوم پیش از آنکه مالک طلاق شود و ازدواج صورت‌گیرد آن را و اگذارکرده است و هنوز ازدواج کامل نشده است پس حق و اگذاری طلاق را ندارد و قتی که زن‌گفت: پذیرفتم فقط ازدواج صحیح است نه و اگذاری طلاق.