طلاق دادن چه‌کسی معتبر است؟ و طلاق چه‌کسی و اقع می‌شود؟
علماء اتفاق نظردارند براینکه و قتی که شوهرمی‌تواند زن خود را طلاق دهد و طلاق او موجب جدائی است، که عاقل و بالغ و مختار باشد. بنابراین اگر دیوانه یا بچه یا مجبور و مکره باشد طلاق او لغو و باطل و بی‌اعتبار است، چون طلاق از جمله تصرفاتی است که آثار و نتایج آن، درزندگی زوجین آشکار است، پس طلاق دهنده باید دارای اهلیت و شایستگی‌کامل بوده تا تصرفاتش صحیح و معتبر باشد. و اهلیت و شایستگی و قتی است، که عقل و بلوغ و اختیار باشد و در این باره صاحبان سنن از علی بن ابی‌طالب روایت کرده‌اند که فرموده است: «رفع القلم عن ثلاثة: عن النائم حتى یستیقظ، وعن الصبی حتى یحتلم ، وعن المجنون حتى یعقل» «از سه‌گروه قلم تکلیف برداشته شده است: ازکسی که در خواب است تا اینکه بیدارگردد. از بچه و کودک تا اینکه احتلام شود و بالغ‌گردد. ازدیوانه تا اینکه عاقل‌گردد و خرد را بازیابد».
از ابوهریره روایت است که پیامبرصگفت: «كل طلاق جائز، إلا طلاق المغلوب على عقله»«هر نوع طلاقی جائز و روا است مگر طلاق‌کسی که عقل را از دست داده و دیوانه شده است». بروایت ترمذی و بخاری بصورت «موقوف». ابن عباس گفته است: اگر دزدان‌کسی را مجبور به طلاق‌کنند این طلاق معتبر نیست. بروایت بخاری.
فقها و دانشمندان در مسائل طلاق که از اشخاص زیر سر بزند اختلاف دارندکه آن را به اجمال ذکر می‌کنیم:
۱- طلاق مکره =کسی که به اجبارزن خود را طلاق می‌دهد.
۲- طلاق سکران =کسی که در حال مستی زن خود را طلاق می‌دهد.
۳- طلاق هازل =کسی که بغیرجد و ازروی هزل و شوخی و مزاح، زن خود را طلاق می‌دهد.
۴- طلاق الغضبان =کسی که در حال خشم و عصبانیت زن خود را طلاق می‌د هد.
۵- طلاق غافل و ساهی =کسی که از روی غفلت و سهوزن خود را طلاق می‌دهد.
۶- طلاق مدهوش =کسی که در حال بیهوشی لفظ طلاق را برزبان می‌آورد.