فقه السنه

نفقه و هزینه زندگی والدین و اخذ آن از مال پسرشان

هرگاه و الدین -‌پدرو مادر- تنگ دست و فقیر و بی‌چیز باشند، و پسرشان قادر به تامین هزینه زندگی آنان باشد، نفقه آنان در این حال‌، بر پسرشان و اجب است‌. بروایت از عماره بن عمیر از عمه‌اش آمده است‌، که او از عایشه پرسش نمود و گفت :

یتیمی درآغوش من زندگی می‌کند، آیا من می‌توانم از مال او بخورم‌؟ عایشه گفت‌: پیامبرصفرمود: «إن أطیب ما أكل الرجل من كسبه وولده من كسبه»«پاکترین و حلالترین چیزی که انسان می‌خورد آنست که ازکسب او باشد و فرزند هرکس از کسب او است پس می‌تواند از مال او بخورد».

و اما اینکه و الدین از مال پسرشان چیزی بردارند و چیزی اخذ کنند، این عمل برای و الدین جایز است‌، خواه پسرشان اجازه داشته باشد یا اجازه نداشته باشد. و برای و الدین تصرف در مال پسرشان جایز و روا است‌، مادام که تصرف اسرافکارانه و سفاهت گونه نباشد.

بدلیل همان حدیث که گذشت و بدلیل حدیث جابرکه مردی‌گفت یا رسول من مالی دارم و فرزندی نیز دارم و پدرم می‌خواهدکه مال مرا از بین ببرد. پیامبرصگفت‌: «أنت ومالك لابیك»«‌تو و مالت از آن پدرت می‌باشی‌». پیشوایان سه‌گانه فقهی می‌گویند پدرحق دارد، تنها بقدر رفع نیاز و تامین نیاز، ازمال پسرش برداشت کند. و اما امام احمدگفته است پدر حق داردکه از مال پسرش برداشت‌کند، هر اندازه که بخواهد، خواه نیاز داشته باشد یا نیاز نداشته باشد.