دیه جنین
هرگاه جنایتی و آسیبی بریک زن آبستن و ارد شد، خواه بعمد یا به خطا و (جنین) مرد و لیکن مادرش نمرد دیه آن جنین «غره» است خواه جنین از مادر جدا شده و مرده خارج شود یا درشکم مادرش بمیرد، خواه پسریا دخترباشد فرق نمی‌کند و دیه آن «غره» میباشد.
هرگاه جنین زنده ازمادر جدا شود، سپس بمیرد دیه آن کامل است، که اگر پسر باشد یکصد شتر و اگر دختر باشد پنجاه شتر است. و علائم و نشانه‌های حیات و زندگی عبارتند از: عطسه یا تنفس یا گریه یا فریاد یا حرکه یا امثال آن‌ها.
اگر بچه در شکم مادرش مرده باشد، امام شافعی شرط کرده است که باید صورت او ظاهر شده و روح دروی دمیده شده باشد، بدینمعنی بایستی صورت و شکل آدمی از قبیل دست و انگشت دراو ظاهر شده باشد، آنوقت باید «غره» برای او پرداخت شود. امام مالک چنین شرطی را معتبر نمی‌داند و گفته است که هر چیزی را که زن بیندازد و سقط کند مضغه گوشت پاره -یا علقه- لخته خون باشد، مادام که معلوم باشدکه / بچه است و زن حامله بوده است، باید برای آن «غره» پرداخت شود.
و رای امام شافعی ترجیح داده می‌شود، زیرا اصل برائت ذمه و عدم و جوب غره است، مادام که جنین شکل نگرفته و صورت انسان در آن ظاهر نشده است نباید چیزی و اجب باشد.