پیدا کردن صید مرده بعد از اصابت تیر
هرگاه شکارچی تیری به صید انداخت و بدان اصابت‌کرد، سپس از او ناپدید شد، سپس آن را درباره پیدا کرد و مرده بود، به سه شرط‌گوشت آن حلال است:
۱- بعد از اصابت گلوله و تیر با افتادن از کوه و یا افتادن در آب نمرده باشد چون در این صورت احتمال دارد که بوسیله سقوط از کوه یا غرق شدن در آب مرده باشد نه بوسیله اصابت تیر یاگلوله. بخاری و مسلم از عدی بن حاتم روایت کرده‌اند که گفت: پیامبرصگفت: «إذا رمیت بسهمك فاذكر الله، فإن وجدته قد قتل فكل إلا أن تجده قد وقع فی ماء، فإنك لا تدری الماء قتله أو سهمك»«هرگاه تیربسوی شکار انداختی نام خدا را یاد کن در این صورت اگر شکار را مرده یافتی‌گوشت آن را بخور مگر اینکه آن را افتاده در آب بیابی در این صورت حلال نیست چون تو نمی‌دانی که و سیله غرق شدن در آب مرده است یا به و سیله تیر شما».
۲- شکارچی یقین داشته باشد که شکار با تیر او مرده است و اثری و نشانه‌ای از تیر دیگری یا حیوان دیگر، بر آن پیدا نباشد، چون عدی بن حاتم گفت: گفتم ای رسول الله گاهی تیری بسوی شکار می‌اندازم و فردایش آن را با تیر خود می‌یابم؟ پیامبرصگفت: «إذا علمت أن سهمك قتله ولم تر فیه أثر سبع فكل»«هرگاه دانستی که و سیله تیر تو مرده است و نشانه حیوان درنده‌ای در آن مشاهده نکردی آن را بخور حلال است». و در روایتی از بخاری آمده است: «ما تیر بسوی شکار می‌اندازیم دو روز یا سه روز دنبال اثر آن می‌گردیم سپس آن را مرده می‌یابیم درحالیکه تیردرتن آن است؟».
پیامبرصگفت: «یأكل إن شاء»«و اگر بخواهد می‌تواند از آن بخورد».
۳- نباید شکار مرده شده، فاسد شده و بوی گندیده گرفته باشد، چون در آن صورت از آلودگی‌هائی است، که زیانبار و مورد نفرت طبع است.
ابوثعلبه خشنی‌گفت که پیامبرصگفت: «إذا رمیت بسهمك فغاب ثلاثة أیام وأدركته فكله ما لم ینتن»«هرگاه تیری انداختی و شکار سه روز از توناپدید شد سپس آن را یافتی که مرده بود اگر نگندیده بود از آن بخور». مسلم آن را نقل کرده است.