جایز بودن طبابت زن
برای طبیب مرد جایز است که زن را مداوا کند و برای زن هم جایز است که به هنگام ضرورت مرد را مداوا کند. بخاری تحت عنوان: «هل یداوی الرجل المرأة والمرأة الرجل» گفته است: از ر‌بیع دخت معوذ بن عفراء روایت است که گفت: ما همراه پیامبرصبه جنگ می‌رفتیم و مردم را آب می‌دادیم و خدمت‌شان می‌کردیم و کشتگان و مجروحین را بمدینه برمی‌گرداندیم.
حافظ درکتاب الفتح گفته است: مداوای اجانب و بیگانگان به هنگام ضرورت جایز است. و نگاه کردن و دست زدن و اعمال دیگر فقط به مقدار مورد نیاز جایز است. ابن مفلح درکتاب «الاداب الشرعیه» گفته است: اگر زن بیمار شد و پزشکی غیر از مرد نبود، جایز است پزشک اندام‌های مورد نیاز زن را ببیند حتی اگر «فرجین = شرمگاه پیش و پس او» نیز باشد و همچنین مرد با مرد نیز چنین است. ابن حملان گفته است: اگر پزشکی بغیر از زن وجود نداشته باشد، پزشک زن می‌تواند اندام‌های مورد نیازمرد را ببیند حتی اگر «فرجین = شرمگاه پیش و پس» او نیز باشد. قاضی نیز گفته است: برای پزشک جایز است که به هنگام ضرورت و نیاز عورت، و شرمگاه زن را ببیند و همچنین زن و مرد نیزمی‌توانند به هنگام نیاز عورت و شرمگاه مرد را ببینند». ا ﻫ.