وصیت درباره یک سوم مال
وصیت درباره یک سوم دارائی جایز است و بالاتر و بیشتر از آن جایز نیست، بهتر است که از یک سوم‌کمتر باشد و اجماع بر آنست.
بروایت بخاری و مسلم و صاحبان سنن ازسعد بن ابی و قاص آمده است که‌گفته است: من در مکه بیمار شده بودم و دوست نداشتم در سرزمینی بمیرم که از آن هجرت‌کرده بودم، پیامبرصبه عیادت من آمد و گفت: خداوند ابن عفراء را مورد رحمت خود قرار دهد. من‌گفتم یا رسول الله آیا می‌توانم همه مال خود را وصیت کنم؟ گفت: نخیر گفتم: نصف چطور؟ گفت: نخیر گفتم یک سوم چطور؟ گفت: آری یک سوم و یک سوم هم بسیاراست «إنك إن تدع ورثتك أغنیاء خیر من أن تدعهم عالة یتكففون الناس فی أیدیهم، وإنك مهما أنفقت من نفقة فإنها صدقة حتى اللقمة ترفعها إلى فی امرأتك، وعسى الله أن یرفعك فینتفع بك أناس ویضر بك آخرون، ولم یكن له یومئذ إلا ابنة». «تو اگر و رثه خود را ثروتمند و بی‌نیاز بجای بگذاری، بهتر از آن است که آن‌ها را فقیر و تنگ‌دست رها کنی که بسوی مردم دست‌گدائی درازکنند، تو هرنفقه‌ای بکنی برایت صدقه و احسان است، حتی لقمه‌ای که بدهان زنت بگذاری و امید است خداوند عمر ترا بالا ببرد که مردمان زیادی از تو بهره‌مند شوند و مردمان دیگری از تو زیان ببینند. آن روز سعد تنها یک دختر داشت».