ذبیحه و حیوان ذبح شده بوسیله اهل کتاب
قرطبی از قول ابن عباس گفته است: ﴿وَلَا تَأۡكُلُواْ مِمَّا لَمۡ یُذۡكَرِ ٱسۡمُ ٱللَّهِ عَلَیۡهِ وَإِنَّهُۥ لَفِسۡقٞۗ ﴾[الأنعام: ۱۲۱]. «نخورید از گوشت حیوانی که برای غیرخدا سربریده شده و بهنگام ذبح اسم غیر خدا بر آن برده شده است که این عمل خروج از طاعت خدا است و زشت است».سپس از آن استثناء کرده است:
﴿وَطَعَامُ ٱلَّذِینَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ حِلّٞ لَّكُمۡ وَطَعَامُكُمۡ حِلّٞ لَّهُمۡۖ﴾[المائدة: ۵]. «و ذبح شده اهل کتاب برای شما حلال است، که از آن بخورید و برای شما نیزحلال است که از طعام خویش بدانان بدهید».پس مراد این آیه از طعام حیوان ذبح شده و گوشت ذبیحه یهودی و نصرانی است اگرچه نصرانی بهنگام ذبح بگوید بنام مسیح و یهودی بگوید بنام عزیر و لی بهرحال آنان برمبنای دین آسمانی ذبح می‌کنند. عطاء گفت: بخور از ذبیحه نصرانی حتی اگر بهنگام ذبح بگوید بنام مسیح. چون خداوند ذبیحه‌شان را مباح کرده است و خداوند می‌داندکه چه می‌گویند. و قاسم بن المخیمره گفته است: بخور ازگوشت ذبیحه او حتی اگر بهنگام ذبح بگوید بنام سرجس (نام کلیسائی بوده است) و زهری و ربیعه و شعبی و مکحول نیز بر این قولند. و از دو نفر صحابی یعنی ابوالدرداء و عباده بن الصامت نیز روایت شده است.
گروهی گفته‌اند: هرگاه شنیدی که اهل کتاب بهنگام ذبح نام غیر خدا می‌برند ذبیحه‌شان را مخور و از میان اصحاب علی بن ابی‌طالب و عایشه ام المومنین و ابن عمر نیز چنین گفته‌اند. و طاووس و حسن بصری نیز با تمسک به ﴿وَلَا تَأۡكُلُواْ مِمَّا لَمۡ یُذۡكَرِ ٱسۡمُ ٱللَّهِ عَلَیۡهِ وَإِنَّهُۥ لَفِسۡقٞۗ ﴾[الأنعام: ۱۲۱]. نیز چنین گفته‌اند. امام مالک گفته است آن را مکروه می‌دانم و آن را حرام ندانسته است.