الشفعه
کلمه شفعه از شفع بمعنی ضم و منضم ساختن‌گرفته شده است و پیش از اسلام نیز معروف و متداول بوده است، در نزد اعراب در زمان جاهلی هرکس می‌خواست، منزلی یا باغی را بفروشد، همسایه. و شریک و دوست او پیش او می‌آمد و او خواستار می‌گردید، که او را برای خریدن آن منزل یا باغی که می‌خواهد بفروشد، در اولویت قرار دهد و حق تقدم برای او قایل شود، نه اشخاصی که از او دورند. این معامله را شفعه و طالب آن را شفیع می‌نامیدند.
مقصود از شفعه در شرع آنست که چنین خانه یا منزلی که شفعه بدان تعلق می‌گیرد اجباراً با همان قیمت که مشتری خریده است، به شریک و اگذار گردد و به تملک طالب شفعه در آید، با همان بها و نفقات و هزینه.