به جای گذاشتن آن مقدار که زندگیش را تامین کند
هرگاه حاکم مال مفلس را بخاطر طلبکاران فروخت بر او و اجب است، آن مقدار برای او بجا بگذارد، که زندگیش را تامین‌کند از جمله محل سکونت و منزل، پس خانه‌ای که برایش ضرورت دارد و از آن بی‌نیاز نیست، فروخته نمی‌شود . و باید آن مقدار مال برای او بجاگذاشته شود، که بتواند خدمتکاری بگیرد، که مناسب حال او باشد و اگر تاجر باشد آن مقدار مال برای او بجای‌گذاشته می‌شود، که تجارت‌کند با آن و اگر حرفه و پیشه‌ای داشته باشد باید ابزار کار را برای او بجای گذاشت و برای او و کسانی که نفقه‌شان بعهده او است، باید حداقل نفقه المثل و حداقل هزینه زندگی مناسب حال‌شان، بجای‌گذاشته شود از قبیل خوراک و پوشاک و این مقدار و اجب است.
شوکانی‌گفته است: صاحبان و ام و طلبکاران حق دارند، هرچه می‌یابند از مال بدهکار بردارند، جز چیزهائی که از آن‌ها بی‌نیازی نیست، ازقبیل منزل و ستر عورت و آنچه که اورا ازسرما و گرما حفظ‌کند و زندگی اورا نگه دارد و سد رمق‌کند و او را و کسانی را که نفقه‌شان بر او و اجب است. و در شرح این سخن حدیث معاد را یادآور کرده است سپس‌گفته است: لیکن ثابت نشده است که آنان جامه‌اش راگرفته باشند یا او را از منزلش بیرون‌کرده باشند یا او را و خانواده‌اش را بدون ضروریات زندگی‌گذاشته باشند، لذاگفتیم باید این چیزها برای او استثنا گردد. ا. ﻫ.