در مسابقه اسب دوانی نباید جلب و جنب باشد
صاحبان سنن از عمران بن حصین از پیامبرصروایت کرده‌اند که گفت: «لا جلب ولا جنب فی الرهان»«در مسابقه و شرط بندی اسب دوانی نباید جلب و جنب باشد». جلب آنست که کسی را درپی اسب قرا ردهد تا آن را برسرعت سیر تشویق کند و برانگیزد و جنب آنست که اسب یدکی و جنیبت همراه داشته باشد که اگر اولی خسته شد سوار آن شود. ابن اویس گفته است: جلب آنست که در پیرامون اسب کسی را بر جای بگذارد در میدان تا سبقت را برایش احراز کند.
و جنب: آنست که اسبی در کنار اسب باشد که اسب سوار به و سیله آن خودش را نگه دارد تا مسابقه را ببرد و بهدف برسد.
ابوعبید گفت: جنب آنست که سواراسب برهنه‌ای را به صورت جنیبت با خود داشته باشد که کسی بر آن سوار نیست همینکه به هدف و پایان میدان نزدیک شد بر آن اسب برهنه بجهد چون آن کمتر خسته است و در نتیجه مسابقه را ببرد.